Het zit erop dames en heren. Vanop de zeer exotische setting van de Internationale Luchthaven Suvarnabhumi in Bangkok zit ik dit verhaaltje te schrijven. We vlogen van Chiang Mai naar hier en zitten nu te wachten op onze 12 uur durende vlucht richting Brussel.

We vertrekken hier om 00.30 AM lokale tijd en landen morgen vroeg om 7.05 AM in Brussel. Wisten jullie dat er daardoor eentje tweemaal zijn verjaardag kan vieren? Eens in de lucht en eens terug te lande. Jawel, Yves wordt straks een jaartje ouder.

Maar dit gezegd zijnde, ik moet het nog hebben over onze twee laatste dagen. Jullie weten intussen dat we bij boer Kowit zaten in Mae Chaem. Ook daar was het ’s ochtends opstaan in de mist. Het was er ook behoorlijk fris in de ochtend, fris genoeg om een dikke trui te verdragen.

We verbleven daar twee dagen om het Doi Inthanon National Park te bezoeken.

Doi Inthanon NP

Dit nationale park met een oppervlakte van 1.005 vierkante kilometer ligt op Doi Inthanon, de hoogste berg van Thailand die 2.565 meter boven de zeespiegel ligt. Het huisvest verschillende watervallen, wouden en pagodes. Dit klinkt allemaal zeer aanlokkelijk maar ik moet toegeven dat ik, op de watervallen na, een beetje teleurgesteld ben over het park.

De verschillende bezienswaardigheden liggen redelijk ver uit mekaar en ook al zijn de afstanden in kilometers niet enorm, in tijd doe je er door al het bochtenwerk super lang over. We spreidden het dus over twee dagen.

Op dag één reden we naar de top van Doi Inthanon, de Siriphum waterval en Wachirathan waterval. Op dag twee de Mae Klang waterval en de Mae Ya waterval.

Siriphum waterval

Een mooi kort wandelpad leidt naar de metershoge waterval die je enkel vanop afstand in zijn geheel kan aanschouwen.

Wachirathan waterval

Deze waterval is door zijn breedte iets indrukwekkender dan de vorige.

De top van de berg

De top van Doi Inthanon was ongetwijfeld de grootste teleurstelling maar misschien had ik mij onvoldoende ingelezen. Net zoals op Doi Suthep staat er op het hoogste punt van Thailand enkel een bordje met de naam van de berg en zijn hoogte. Bij Doi Suthep wist ik dat er op dat punt niets te zien ging zijn maar bij Doi Inthanon had ik dus iets anders verwacht.

Ok, het ligt wel in een mooi aangelegd parkje, maar daar blijft het ook bij. Het wemelt er van de toeristen die in grote getalen in busjes worden gedropt om foto’s te maken bij het fameuze bordje. Uit lichte frustratie heb ik dus zelf geen foto van het bordje want er stond wel altijd iemand voor of naast te poseren.

Iets verder hebben ze dan ook maar een tweede bordje gezet met het tweede hoogste punt van Thailand maar ook daar een verzameling van poseurs …

Eenmaal voorbij het parkje kan je nog naar een uitzichtspunt naast een resem antennes maar veel viel er daar niet te zien.

Dan maar een zeer korte wandeling, de Ang Ka Nature Trail van zo een 600 meter lang met bordjes uitleg over de fauna en de flora.

De bedoeling was om de Kew Mae Pan Nature Trail te wandelen maar dat is helaas wat een gedoe. Je kan deze namelijk niet alleen wandelen en moet een gids nemen. Daarvoor dien je aan te schuiven en 200 Thaise Baht te betalen. Wetende dat de toegang tot het park zelf ook al 630 Baht was voor ons beide en dat de Pagodes ons ook nog eens 200 Baht gingen kosten hebben we het maar gelaten voor wat het was.

De Pagodes

De eerste pagode, Naphamethinidon, werd in 1987 gebouwd ter ere van de 60ste verjaardag van koning Bhumibol Adulyadej. De naam betekent “door de kracht van land en lucht”. De tweede pagode, Naphaphone Phumi Siri, wat “de kracht van de lucht en de gratie van het land” betekent, werd in 1992 gebouwd ter ere van de 60ste verjaardag van koningin Sirikit.

Het zat hem niet echt mee wat het uitzicht betreft, de zon stond niet ideaal en ook de mist was van de partij.

Mae Klang waterval

Deze waterval is bijna 100 meter hoog over verschillende niveaus.

Mae Yae waterval

Deze waterval wordt met haar 280 meter hoog omschreven als de mooiste van Thailand. Het koste wat moeite om er te geraken omdat Google maps ons door de kleine baantjes stuurde en de weg die er via die baantjes naartoe leidde was afgesloten maar het was het gevloek en de miserie waard.

Met deze waterval en een terugrit naar Chiang Mai kwam onze rondreis in Thailand ten einde. Ik kan mijn compagnon de route niet genoeg bedanken voor zijn rijvaardigheid en geduld op de baan.

Ook al zijn we iets minder onder de indruk dan bij onze vorige reizen kunnen we toch stellen dat we hebben genoten van de mooie uitzichten, de Thaise gastvrijheid, het lekker eten (op de Chinezen na) en het zonnige warme weertje.