Na Saint-Denis en Hell-Bourg verblijven we sinds gisteren in La Plaine des Cafres. Het dorp is genoemd naar les “Cafres”, zwarte slaven op de vlucht die er hun schuilplaats vonden. De term “cafre” werd gebruikt voor de slaven die in het begin van de kolonisatie van het eiland massaal gedeporteerd werden uit Angola, Mozambique, Zanzibar of Madagascar. Op het einde van de 18^de eeuw vormden de slaven ongeveer 80% van de bevolking van het eiland.

La Plaine des Cafres is de ideale uitvalsbasis om de nog actieve vulkaan, Le Piton de la Fournaise te bezoeken. De wandeling op de vulkaan, tot aan de grootste krater, is ongeveer 10 km lang. Het plan was om deze vandaag te doen maar we hebben de planning wat omgegooid en een extra dagje (wandel)rust genomen. Wat we dan wel hebben gedaan de afgelopen twee dagen?

Takamaka

Op weg naar hier maakten we een aantal tussenstops. De eerste aan de beurt was de site van Takamaka die gekenmerkt wordt door watervallen, kloven en bergpieken. Hoewel het een plaats is waar de pluviometers records breken valt er de laatste maanden iets te weinig regen om te kunnen spreken van een grandioos spektakel. Maar dit neemt niet weg dat het een mooie site is. Bovendien was Takamaka oorspronkelijk ook een cirque of keteldal. Men spreekt over de Cirque des Marsouins. De vier keteldalen werden overspoeld door lava van de Piton de Neiges. De erosie bracht echter opnieuw “amfitheaters” tot stand in drie van de vier keteldalen. Door verschillende vulkanische activiteiten vormden zich in de Cirque des Marsouins echter een plateau genaamd La Plaine des Marsouins of Plateau de Bébour. De grond van het plateau was vruchtbaar waardoor deze uitbundig begroeide. De wouden fungeerden als sponzen en vingen al het regenwater op waardoor de erosie vertraagde en het plateau stand hield waardoor men niet meer kan spreken van een cirque want deze worden gekenmerkt door een ovale vorm met een opening aan één zijde.

Nog een indrukwekkend “wist-je-datje” over de site van Takamaka, 300 meter onder de grond bevinden zich twee hydro-elektrische stuwdammen die ongeveer 35.000 gezinnen voorzien van elektriciteit.

Sainte-Rose

’s Middags maakten we een (lunch)tussenstop in de haven van Sainte-Rose. Daar bevindt zich een historische site ter herinnering van de oorlog op zee tussen de Engelsen en de Fransen in 1809.

Opmerkelijk is ook dat in dat haventje het water van de hydro-elektrische centrale van Takamaka uitstroomt.

Sainte-Anne

De enige bezienswaardigheid in Sainte-Anne is deze kerk.

Tijdens onze trip langs de kust werden we er aan herinnerd dat het hier ook effectief warm is. Het was er namelijk 30 graden. Door ons verblijf in de Cirques, waar de hoogte en de bewolking de temperatuur doet dalen, waren we dat een beetje vergeten. Zo vertrokken we met volle zon van de kust naar de Plaine-des-Cafres waar het bewolkt, miezerig en slechts 17 graden warm was.

L’îlet de Grand-Bassin

Gelukkig scheen deze ochtend de zon en konden we genieten van het schitterend uitzicht op L’îlet de Grand-Bassin. Dit gehucht is ook enkel te voet bereikbaar. Maar dit keer trokken we de wandelschoenen niet aan en stelden we ons tevreden met het zicht vanop het uitzichtpunt.

La Route du Volcan

Zoals reeds gezegd gingen we vandaag de vulkaan beklimmen maar ik heb Yves zijn beentjes (en die van mij) nog een dagje respijt gegeven. Naast het wandelen moet, zoals jullie reeds weten, ook vroeg worden opgestaan en laat dat deze morgen net niet gelukt zijn. Om de dag toch wat te vullen en morgenvroeg in één trek door naar het startpunt van de wandeling te kunnen doorrijden, deden we vandaag reeds een deel van de Route du Volcan om halt te houden bij de verschillende uitzichtpunten.

Belvédère du Nez-de-Boeuf (2.065 m)

De eerste stop was de Belvédère du Nez-de-Boeuf die een uitzicht biedt op La vallée de la rivière des Remparts. Hoewel je het water niet ziet loopt er wel degelijk een rivier. Deze heeft zich namelijk een weg gebaand in de zeer waterdoorlatende lava van de Commerson krater die de bodem van de vallei bekleed. Meestal is de rivier onzichtbaar. Wanneer de rivier weinig water krijgt infiltreert hij zich in de spleten van de lavastroom totdat hij diepe rotsen bereikt die minder waterdoorlatend zijn. Men spreekt van “ondergrondse afwatering”. Bij hevige regen kan het water echter niet volledig infiltreren en stroomt het in het rivierbed.

Point de vue Plaine des Cafres (2.070 m)

Van hieruit heb je bij helder weer zicht op verschillende bergpieken waaronder La Roche-Ecrite (2.276 m), Grand-Bénare (2.898 m) en Piton des Neiges (3.070 m). Misschien hebben we morgen meer geluk.

Le belvédère du cratère Commerson (2.310 m)

Deze krater ontstond ongeveer 2000 jaar geleden door een “explosieve uitbarsting”. Hij heeft een diameter van 200 meter en is 235 meter diep. Zo een explosieve uitbarsting ontstaat wanneer water in contact komt met lava. De stoom van het water zet de vulkaan onder druk waardoor hevige explosies volgen die ver rondom stenen en lava projecteren.

Le belvédère de La Plaine des Sables (2.350 m)

Hier waant men zich op de maan.

Morgen doen we de weg opnieuw voor de beklimming van de vulkaan. In afwachting is het nu tijd voor een Ti’ Punch.