Categorie archieven: Travelling

Kimmeke’s reisblog

Ik ga op vakantie en ik neem mee: een valies of twee, een fototoestel en Yves natuurlijk. Benieuwd naar onze avonturen? Hou dan zeker deze pagina in de gaten.

Weeral wandelen

In de Picos de Europa en Yves heeft er zin in.

Geef toe, Yves ziet er echt “insta-famous” uit en ik ben een topfotograaf met een top zonnekap 😜.

Zon of regen, foto’s maken blijft altijd een uitdaging en dat heb ik gedurende heel ons verblijf in de bergen mogen ervaren. Na ons verblijf in San Pelayo en onze wandeling in Funete Dé reden we richting Cain, een heel klein dorpje zo ongeveer in het midden van de Picos de Europa.

Caín de Valdeon

Is de exacte benaming van het dorp. Het ligt in de autonome regio Castilla y Leon en telt om en bij de 60 inwoners. Wat we zijn gaan doen in zo een klein dorpje? Wandelen tiens …

Cain de Valdeon ligt namelijk op het wandelpad van de Ruta del Cares, één van de populairste wandelroutes in Spanje. De wandeling loopt van Posada de Valdeon tot Poncebos (Asturië) en bedraagt enkele reis 21 km. Heel wat mensen maken de kortere versie tussen Cain en Poncebos, goed voor ongeveer 12 km enkele reis. Het is geen lus dus je moet langs dezelfde weg terug of een excursie of taxi regelen zodat je met de auto wordt terug gebracht. Van Poncebos naar Cain ben je dan zo een tweetal uur onderweg voor een afstand van 105 km.

Wij kozen voor de “korte versie” van de wandeling maar deze werd buiten onze wil om nog verder ingekort. De route is namelijk deels afgesloten als gevolg van de bosbranden die tijdens de maand augustus in de streek hebben gewoed. Door die bosbranden is het dorpje en het wandelpad een hele tijd onbereikbaar geweest. Voor het toerisme in de streek een kleine ramp want het dorpje Cain leeft vooral van de wandelaars die er langskomen. Weinig mensen komen met de auto naar Cain omdat de weg er naartoe vrij spannend is. Eenmaal voorbij Posada de Valdeon wordt de baan namelijk zo smal dat je er niet kan kruisen. En toegegeven, buiten wandelen valt er niets te beleven.

Ruta del Cares

Het eerste Cares-pad werd tussen 1915 en 1921 uitgegraven in de rots tijdens de aanleg van een kanaal voor de watervoorziening van de elektriciteitscentrale in Poncebos. De weg was bedoeld voor het onderhoud van het kanaal.

De route bevat wat tunnels en bruggen. Eenmaal door de tunnels heen is het tijd om de Cares-kloof te ontdekken. Deze kloof van ongeveer 12 km lang werd uitgesleten door de rivier de Cares die het Picos de Europa-massief doorkruist. De Cares verdeelt dit deel van het hart van de Picos in twee massieven: in het westelijke deel het westelijke of Cornión-massief en in het oosten het centrale of Urrieles-massief.

Na een 5-tal km kwamen we bij het punt waar de route is afgesloten. Jammer maar we konden toch genieten van het indrukwekkende landschap en jawel, een rustige namiddag.

Covadogna

Daags na onze wandelingen in Cain vetrokken we naar Covadogna, onze laatste tussenstop in de Picos de Europa. Covadogna is een klein dorp in de gemeente Cangas de Onis en staat bekend om twee dingen, het bedevaartsoord en de meren.

Op de weg ernaartoe hielden we halt bij verschillende uitzichtspunten en reden we langs wat men de “Desfiladero de los Beyos” noemt.

Het was een mooie zonnige dag dus ideaal om te genieten van de weidse uitzichten. Eenmaal aangekomen in Cangas de Onis hielden we halt voor het middagmaal en gingen we op zoek naar dé lokale bezienswaardigheid, een Romeinse brug uit de 13de eeuw.

Nadien reden we door naar ons verblijf in Covadogna. Eenmaal ingecheckt gingen we onmiddellijk op verkenning. Er was namelijk weer slecht weer aangekondigd voor de volgende dag …

De slag bij Covadogna

Covadonga is een nationaal historisch monument en een bedevaartsoord. In 722 versloeg koning Pelayo (tweede foto) de Moren bij de slag bij Covadonga. Hiermee begon de Reconquista (de herovering van het Iberisch schiereiland door de katholieken door het verdrijven van de islamieten), die zeven eeuwen zou duren. In de Santa Cueva of Heilige Grot (laatste foto), bevindt zich een kapel met de Virgen de Las Batallas, een houten 18de-eeuws madonnabeeld, en tevens de graftombe van Don Pelayo, zijn vrouw en zijn zuster. 

Daags nadien stond alweer een wandeling op de planning. Ditmaal rond twee meren …

Lago de Enol en lago de la Ercina

De meren hebben een glaciale oorsprong en liggen meer dan 1.000 meter boven de zeespiegel.

Om de meren te bereiken hadden we de keuze tussen het nemen van de bus (vooraf te reserveren, op een specifiek tijdstip) of het nemen van een collectieve taxi. De taxi dan maar want dat leek ons de meest flexibele oplossing. Eenmaal er genoeg volk aanwezig was om de taxi te vullen konden we de rit naar de meren aanvangen.

Het weerbericht was juist en slecht weer it was. Maar een beetje regen houdt ons niet tegen 😂. Het was een mistige, grijze, regenachtige dag dus veel konden we niet meepikken van het landschap onderweg en bij aankomst was het zoeken naar de meren. Maar ja, vol goede moed startten we aan de wandeling in de hoop dat het weer wat zou opklaren.

Helaas pindakaas zoals jullie kunnen zien. Niks opklaring, alleen maar mist en gemiezer. Toen we terug aan het startpunt van de wandeling keken we heel hard uit naar een warm drankje maar dat zat er ook niet in. Het enige restaurant was gesloten. Wachten dan maar op de taxi. Die kwam vrij snel maar was niet volzet dus was het wachten geblazen in de kou op een mistige parking. Uiteindelijk geraakte de taxi vol met mensen die aanvankelijk voor de bus-optie hadden gekozen maar het niet meer zagen zitten om zo lang op een mistige parking te staan wachten. Wij blij, iedereen blij.

En zo eindigde ons avontuur in de Picos de Europa. Volgende bestemming: Galicië.

Met mijn hoofd in de wolken

Raak ik snel het Noorden kwijt …

Maar gelukkig raakten we de weg niet kwijt die leidde naar de bergen van het Nationaal Park Picos de Europa.

Picos de Europa

De bergketen van de Picos de Euopa strekt zich uit over drie verschillende autonome regio’s: Cantabrië, Castilla y Leon en Asturië. In 1995 werd ze bijna volledig opgenomen in een Nationaal Park, het “Parque Nacional de Picos de Europa” dat zich uitstrekt over een oppervlakte van 64.660 ha. Voorloper van het park was het “Parque Nacional de la Montaña de Covadonga”. Covadogna (waarover in een volgende blog meer) ligt in het westen in de regio Asturië. Dit deel van het park werd in 1918 gecreëerd en was alzo het eerste nationale park in Spanje.

Onze trip doorheen de Picos de Europa startte langs de oostkant, in de regio Cantabria. Via de Desfiladero de la Hermida, een kloof van ongeveer 20 km, reden we richting het dorp Potes. Via een kleine omweg kwamen we langs de Mirador de Santa Catalina van waaruit we de kloof konden bewonderen.

Potes

Het dorp Potes ligt aan de samenvloeiing van 4 valleien in de buurt van de plaats waar de Río Quiviesa uitmondt in de Río Deva en ligt genesteld in de schaduw van de berg Arabedes. Typerend voor het dorp zijn zijn bruggen en torens.

Van daaruit reden we door naar het kleine San Pelayo, waar we de komende twee nachten doorbrachten. San Pelayo ligt kortbij Fuente Dé, de uitvalsbasis van onze volgende wandeling.

Fuente Dé

Fuente Dé ligt aan de voet van het massief van Urrieles, het centrale massief van de Picos. Het ligt in een keteldal, het Circo de Fuente Dé, dat grotendeels bedekt is met beukenbossen, en waarin de rivier Río Deva ontspringt. Men vindt er het grondstation van de kabelbaan El Cable naar het 750 m hoger gelegen uitzichtpunt Mirador de El Cable.

Beneden zag het er zo uit.

De kabelbaan is 1.840 m lang en trotseert een hoogteverschil van 753 m. De reis duurt iets meer dan 3 minuten.

Eenmaal aangekomen op 1850 meter hoogte was het niet alleen koud maar ook nat en zwaar bewolkt. Genieten van het uitzicht vanuit de Mirador zat er dus niet in maar we waren niet voor niets naar boven gegaan want het plan was om terug naar beneden te wandelen via de PR24 Ruta Puertos de Aliva, een tocht van ongeveer 14 km die werd omschreven als gemakkelijk want hoofdzakelijk bergaf.

Weer of geen weer, wandelen zouden we doen. Bodywarmer aan, regenjas aan en hup met de beentjes. Om het goed te maken werden we getrakteerd op een aantal regenbogen.

Bij momenten regende het redelijk hard waardoor het fototoestel terug in zijn tas moest. Tussen twee opklaringen door konden we af en toe een glimp opvangen van het imposante landschap rondom ons.

Na een paar kilometers kwamen we bij het Refugio de Aliva, waar we halt hielden voor een hapje en een drankje. Na een pintje en een stuk tortilla waren we alweer opgedroogd, leve de wandelbroeken, en zetten we onze weg “bergafwaarts” verder. Intussen was het ook gestopt met regenen en nog iets later kwam ook de zon er door.

Dat je nooit volledig moet vertrouwen op beschrijvingen van wandelingen werd ook hier weer eens bevestigd. Het stuk dat zorgt voor de aansluiting met het bos was allesbehalve gemakkelijk en in het bos zelf ging het behoorlijk bergop en bergaf.

Bella de koe die maalt er niet om. Ze ging veel vlotter de berg af dan wij. Yves die rook ook zijn stal en ging er op het einde als een speer van door. Al moest hij eerst even wachten tot de vriendjes van Bella de weg vrij maakten.

14 km later stonden we weer aan het startpunt en reden we terug naar San Pelayo voor een verkwikkende nachtrust. Daags nadien reden we door naar Cain. Jammer genoeg zat het weer ’s ochtends weer niet mee waardoor we niet echt konden genieten van het uitzicht onderweg. Maar de wolken zorgden wel voor een mooi spektakel bij de Mirador de Llesba.

Alvorens naar Cain te rijden gingen we nog langs Riano, gelegen in de autonome regio Castilla y Leon. De weg ernaartoe was deze zomer een aantal weken afgesloten door de bosbranden die de regio hebben geteisterd. De sporen van die branden zijn nog goed zichtbaar.

Riano

Het dorp ligt aan de overkant van het stuwmeer van Pico Gilbo.

Het stuwmeer met een dam en reservoir werd in de jaren ’80 gebouwd om overstromingen te beheersen en waterkracht op te wekken. Riano en zijn laaggelegen landbouwgrond kwamen onder water te staan, net als zes andere dorpen in het bijbehorende damproject. De bewoners werden verplaatst naar New Riaño, gebouwd als vervanging hoger boven het water van het stuwmeer. Een aantal kerken en graanschuren uit de overstroomde dorpen werden verplaatst naar het nieuwe dorp.

Wat we hebben gedaan in Cain lees je in een volgende blog.

Adios Pais Vasco

Bienvenido Cantabria

Met Bilbao sloegen we de deur van het Baskenland achter ons toe en openden we die van Cantabria.

Eerst aan de beurt was de stad Santander, de hoofdstad van de regio Cantabria.

Santander

Santander ligt in een mooie baai maar heel veel van het uitzicht genieten hebben we niet kunnen doen omwille van, jawel het kwakkelweer. Na iets te hebben gegeten aan de kathedraal gingen we de stad in maar toen begon het helaas goed te regenen.

Het Centro Botin, het Embarcadero Paleis en de daartussen gelegen bezienswaardigheden konden we nog droog aanschouwen. Nadien moesten we even gaan schuilen.

Na het schuilen voor de regen in een hippe koffiebar liepen we nog even door de stad langs de Plaza Velarde of Plaza Porticada met het standbeeld van Pedro Velarde, een Spaanse soldaat. Hij was één van de helden van de opstand van 2 mei 1808 in de Spaanse Onafhankelijkheidsoorlog tegen de Fransen. Na verschillende heldendaden, stierf hij die dag door een schot van dichtbij. Op het standbeeld staat geschreven: “Santander ter ere van de held. 1880”.

Tot slot trokken we nog naar de Magdalena Peninsula waar een paleis en een vuurtoren te aanschouwen valt.

Het Magdalena paleis was gedurende 17 jaar het zomerverblijf van Koning Alphonse XIII en Koningin Victoria Eugenia en is sinds 1933 eveneens de plaats voor zomer lessen van de Universidad Internacional Menéndez Pelayo.

El Parque geológico Costa Quebrada

Ik ga jullie ditmaal de cursus geologie besparen en overspoelen met foto’s. Ik vond het alvast indrukwekkend en heb mijn beste klautertechnieken bovengehaald om deze foto’s te maken.

Na mijn betere klauterwerk reden we door naar Monte Picota. Daar klommen we de berg op om te genieten van een weids uitzicht vanop zo’n 240 meter hoogte. Uitzicht op de monding van de rivier Pas die eindigt in de Cantabrische Zee, de monding van de Mogro en het dennenbos van Liencres alsook de baai van Santander.

Eindigen deden we in het kleine dorpje Comillas

Comillas

Dit dorp is vooral gekend om de El Capricho van Gaudi, maar dat lieten we aan ons voorbij gaan. Het dorp op zich is aangenaam en heeft naast El Capricho tal van andere bezienswaardigheden waarvan een aantal hieronder terug te vinden zijn.

Hiermee sloten we een eerste hoofdstuk langs kust af. De komende verhalen leiden naar de Picos de Europa. Hasta luego!

Nog twee uur en half: deel 2

Een ingekorte wandeling omdat het echt warm was …

Alvorens Bilbao aan te doen hielden we halt in Getxo. Aanvankelijk was het doel om halt te houden in Sopela om vandaar te wandelen naar Getxo en Portugalete (de andere kant van de brug waarover later meer). Dat zou neerkomen op een kilometer of 13 maar het was echt warm en we hadden de voorbije dagen in het totaal al een stuk of 36 kilometer bij mekaar gewandeld.

La Galea en Aixerrota

In Getxo had ik mijn oog laten vallen op een wandeling vanaf La Galea, een route langs de kliffen.

Volgens de omschrijving van de toeristische dienst vindt je op deze route twee van de meest interessante toeristische enclaves in de omgeving: de Aixerrota-molen en het La Galea-fort.

Hierboven het fort, de molen, het strand en de haven. Het Fort van La Galea is een achttiende-eeuws fort dat is gebouwd met als doel het commerciële verkeer naar Bilbao te verdedigen. Het is de enige militaire constructie uit de 18de eeuw die bewaard is gebleven in Bizkaia. Jammer genoeg was het in bedenkelijke staat en niet toegankelijk.

De wandeling loopt over een mooie promenade, met zowel een fiets -als voetpad, bankjes en liften van de bovenstad naar het lager gelegen haven-gedeelte maar het geheel stelde niet zo heel voor omdat er buiten voornoemde “bezienswaardigheden” weinig te zien was.

Maar er is één bezienswaardigheid die alles goed heeft gemaakt en dat is de Puente Bizkaia of de Puente Colgante. De belangrijkste functie van deze brug is om de twee oevers van de Ria Nervion, zijnde Getxo en Portugalete met elkaar te verbinden.

Wisten jullie dat een “ría” een rivierdal is dat uitmondt in zee en gedeeltelijk door de zee overstroomd wordt? Het is ontstaan door een gestegen zeespiegel of door de verzakking van een geologisch massief.

De brug werd gebouwd in 1893 en is daarmee ’s werelds oudste zweefbrug. Ze werd ontworpen door Alberto Palacio, een van Gustave Eiffel’s leerlingen. 

De brug bestaat uit een vaste stalen vakwerkconstructie bestaande uit twee pijlers verbonden met een vaste bovenbouw. De ijzeren balken zijn met klinknagels aan elkaar bevestigd. De 60 meter hoge pijlers zijn met zware staalkabels verankerd. Bij de bouw werd 728.447 kilogram ijzer gebruikt, 10.629 klinknagels, 88.248 kg staalkabel en 21.041 bouten en moeren.

Aan de vaste bovenbouw, zo’n 45 meter boven het waterniveau bij vloed, hangt een gondel die ruimte biedt aan zes auto’s en zo’n 200 passagiers. De gondel beweegt tussen de pijlers van de ene naar de andere oever en overbrugt hiermee een afstand van 160 meter.

Er werd voor deze structuur gekozen omwille van het drukke scheepvaartsverkeer van en naar de haven van Bilbao.

Bilbao

Bilbao staat gekkend om zijn Guggenheim museum en toegegeven, je kan er moeilijk naast kijken.

Guggenheim

Het is één van de vijf Guggenheim-musea over de hele wereld en behoort toe aan de Solomon R. Guggenheim Foundation in New York. Dankzij het museum is Bilbao een toeristische trekpleister geworden. Met een tentoonstellingsruimte van 11 vierkante meter is het een paradijs voor fans van moderne kunst.

Wij beperkten ons tot het bezichtigen van de buitenkant en de werken errond zoals de Puppy en de spin.

Puppy

Puppy is een kunstwerk van de Amerikaanse kunstenaar Jeff Koons uit 1992. Het is een 12 meter hoge West Highland white terrier die aan de buitenkant bekleed is met 70.000 levende bloemen. Deze bloemen staan op 25.000 kilo aarde die omhooggehouden wordt door een stalen frame. Om de bloemen van water te voorzien, heeft het een ingebouwd irrigatiesysteem.

Maman

De spin draagt de naam “Maman” en werd ontworpen door Louise Bourgeois. Het beeld is een ode aan haar moeder en zinspeelt op haar moeders kracht met metaforen van spinnen, weven, koesteren en beschermen. Voorts verwijst het ook naar vruchtbaarheid doorheen de zak met marmeren eieren.

Voorts zijn er vele andere kunstwerken te bespeuren in Bilbao.

Puente Zubizuri

Iemand die zich afvraagd wat die witte brug is op bovenstaande foto’s? Dat is de Puente Zubizuri, ontworpen door Santiago Calatrava, je weet wel, die architect van het station in Bergen.

De brug is gemaakt uit glazen tegels maar deze werden te glad te bevonden waardoor er aanvankelijk antislipstroken werden aangebracht. Toen dit niet genoeg bleek werden ze vervangen door speciale glastegels om uiteindelijk bedekt te worden met antisliptapijt.

Artxanda’s funicular

Met de kabelbaan kan je naar de Monte Artxanda vanwaar je kan genieten van een weids uitzicht over de stad.

Het mooie weer was niet meer van de partij in Bilbao vanwaar de grijze uitzichten. Het kwakkelweer heeft ons een tijdje gevolgd maar daarover later meer. Dan ben ik er weer met meer weer.

Ik kan het niet uitspreken

San Juan de Gaztelugatxe …

Om deze plek te bezoeken dien je vooraf online een tijdslot te reserveren. Er geldt namelijk een bezoekerslimiet van 1.462 personen per dag. Omdat de ochtend reeds zo goed als volzet was bezochten we vooraf een aantal dorpen in de buurt.

Ea

Of het Venetië van Biskaje. Klein maar schattig. De huizen liggen er langs de rivier Ea, die midden door het dorp stroomt. Om van de ene kant naar de andere kant van het dorp te lopen kan je één van de vier bruggen gebruiken. Voorts is er een kleine vissershaven waar de boten bij laagtij op het droge liggen.

Elanxtobe

De huizen in dit dorp zijn gebouwd op de helling van Kaap Ogoño. De straten die naar het bovenste gedeelte van het dorp leiden zijn dan ook serieuze kuitenbijters.

Omdat de straten zo smal zijn en grote voertuigen zoals bussen zich niet kunnen keren in de straten werd er een draaiplatform aangelegd (zie laatste foto onder). Jammer genoeg hebben we deze curiositeit niet aan het werk gezien.

Bermeo

San Juan de Gaztelugatxe maakt deel uit van de stad Bermeo. Alvorens naar San Juan door te rijden brachten we nog een blitzbezoek aan Bermeo zelf.

Blitz omdat ik had gelezen dat het niet altijd even eenvoudig is om parkeerplaats te vinden aan bij San Juan. Ik wou dus het zekere voor het onzekere nemen. Uiteindelijk lukte dat parkeren vrij vlot mits een kleine bijdrage van 3,50€.

San Juan de Gaztelugatxe

San Juan de Gaztelugatxe is met het vasteland verbonden door middel van een stenen brug en een landtong gevormd door twee grote bogen. De brug gaat over in een smal pad met 241 treden dat zigzagt van de ene naar de andere kant tot aan de top waar zich een kapel bevindt.

De trappen op zich zijn heel goed te doen, het lastigste stuk is het stuk tussen de parking en de stenen brug. Dat gaat bij het terugkeren stevig bergop maar intussen zijn wij zo een geoefende wandelaars dat dit vanzelf ging ;-).

Wanneer je de top bereikt, zal je op de voorgevel van de kerk een bel zien.

Sinds de middeleeuwen is de plek een bedevaartsoord. De route is aangelegd als een kruisweg, gemarkeerd met 14 stations. Volgens de legende landde Sint-Jan de Doper op Bermeo. Hij bereikte het eilandje in drie stappen, waarbij hij bij elke stap een voetafdruk achterliet, de laatste op de top van het eiland, en waarop hij de kluizenaarswoning liet bouwen. De Baskische traditie beveelt aan om na de zware klim drie keer de bel van het heiligdom te luiden (een getal afgeleid van het aantal treden dat de heilige nam) terwijl hij een wens deed. De oorsprong van de traditie was het verjagen van boze geesten.

Ook de arrantzales of vissers (in het Baskisch) hechten veel belang aan deze plaats. Zo bevinden zich in de kapel votiefoffers van zeelieden die gered zijn van de zee, modellen van boten als offers en schilderijen die boten voorstellen die op het punt staan te vergaan. Om je een idee te geven van het belang ervan: wanneer vissersboten uit Bermeo tegenwoordig de zee op gaan om tonijn te vangen, maken ze meestal een aantal bochten naar bak- en stuurboord, zodat de heilige hen geluk zal brengen bij hun werk.

De kapel zelf valt niet te bezoeken. Buiten uitpuffen en geniet van het uitzicht valt er dus niets te beleven eenmaal je boven bent.

Nog twee uur en half

Dat is het concept van Yves’ toekomstige wandelapp want volgens hem gaf elk bordje op de wandeling aan dat het nog 2,5u stappen was tot de eindbestemming.

De wandeling die we deden was de GR 121 – Talaia, ook wel gekend als de “Flysch route” tussen Deba en Zumaia (of omgekeerd). Ze is 14 km lang en kreeg als moeilijkheidsgraad gemiddeld, lees “moeilijk” voor ons :-).

De Flysch route dus

De beschermde kustlijn tussen Deba en Zumaia is 8 kilometer lang en 4.299 hectare groot en maakt deel uit van het Geopark van de Baskische kust.

Een beetje geschiedenis

De geologische geschiedenis begon ongeveer 110 miljoen jaar geleden en is gelinkt aan het openen en sluiten van de Golf van Biskaje, de vorming van de Pyreneeën en de meer ‘recente’ erosie door de zee en de regen.

De tropische zee van koralen en de zwarte flysch – Vroeg Krijt / 115 -100 Ma (mega-annum = miljoen jaar)

Het territorium was bedekt met een ondiepe tropische zee waar grote koraalriffen zich ontwikkelden die vandaag de dag de kalksteen vormen van de bergen in het Geopark. De opening van de Golf van Biskaje veroorzaakte tektonische bewegingen die deze ruwe platforms braken en grote diepe voren creëerden waar de zwarte flysch die vandaag de dag op de kliffen van Deba en Mutriku te zien is, werd afgezet. Deze zeebodem was erg onstabiel, wat leidde tot een zeer complexe sedimentatie waarbij grote aardverschuivingen, canyons en onderzeese delta’s kunnen worden onderscheiden, en zelfs enige vulkanische activiteit.

De diepzee van het Boven-Krijt Flysch – Eoceen / 100 – 50 Ma

De opening van de Golf van Biskaje vertraagde en het Geopark werd een diepe en rustige zeebodem waar de lagen kalksteen, mergel en zandsteen die de flysch vormen die we vandaag de dag kunnen zien tussen Deba en Zumaia horizontaal werden afgezet. Deze gigantische opeenhoping van zeebodem was meer dan 3.000 m dik. De Zumaia Flysch-lagen zijn het toneel geweest van grote gebeurtenissen zoals het uitsterven van de dinosauriërs, het thermische maximum van het vroege Eoceen of de astronomische cycli van Milankovitch.

Dat van de dinosauriërs begrijp ik maar wat daarna volgt is Latijn voor mij. Ik heb het even opgezocht maar bespaar jullie te uitleg. Het ene heeft te maken met klimaatopwarming en het andere uiteindelijk ook want het betreft periodieke veranderingen in het klimaat die het resultaat zijn van aantrekkingskracht van de lichamen in ons zonnestelsel op de aarde.

De bouw van de Pyreneeën van Oligoceen-Pliocè/ 40 – 2 Ma

Het Iberisch schiereiland zette zijn rotatie tegen de klok in voort en voltooide zijn botsing met Eurazië, waarbij de Golf van Biskaje definitief werd afgesloten en de Pyreneeënketen werd opgericht. Mariene sedimenten zijn vervormd tot grote plooien en gebroken in breuken en barsten.

De vorming van het huidige reliëf. Kwartair / 2-0 Ma.

Het huidige reliëf is het resultaat van de erosie van de zee en de regen in de afgelopen 5 miljoen jaar. De intensiteit en aard van deze processen zijn in verband gebracht met recente klimaatvariaties en veranderingen in de zeespiegel. In deze periode deden zich belangrijke verschijnselen voor zoals de ontwikkeling van het riviersysteem en de inbedding van valleien, de vorming van kliffen, abrasie (schuring) platformen en stranden, het opvullen van estuaria, de karstvorming van grotten, pinakels en poljés, en ten slotte de groei van vegetatiebedekking en menselijke bewoning.

Tijd voor wat foto’s van de bezienswaardigheden

Santa Catalina

Als je via de geijkte weg vertrekt kom je na een klim bij de hermitage of kluizenaarshut van Santa Catalina. Maar we zouden Kim en Yves niet zijn moesten we niet de geijkte weg hebben genomen maar wel eentje waarvan we achteraf lazen dat die verboden was wegens veel te gevaarlijk. Nu begrijpen we dan ook waarom we onder de prikkeldraad door zijn moeten kruipen en we zo hebben zitten vloeken op het beklimmen van de rotsen.

Kaap Aitzuri

Je moet al goed kijken om ze te zien, het was dan ook hoogwater, maar hier zijn twee grote holtes gevormd in kalkhoudende flysch. Ze zijn ongeveer 15 meter breed en 20 meter hoog en strekken zich naar binnen ongeveer 25 meter uit.

Wie zich zou afvragen wat er zo “moeilijk” is aan de wandeling kan ik vertellen dat het behoorlijk bergop en bergaf gaat. We moesten dan ook over de klif in deze kaap. Ik heb helaas geen goede foto van de gehele klif langs deze kant maar wel van de andere kant. Kijk en oordeel zelf maar of wij mietjes zijn of niet.

Mendatagaina uitkijkpunt

Mendatagaina is een uitzonderlijk uitkijkpunt tussen de twee belangrijkste gebieden van de biotoop. De lagen van de zwarte flysch in het westen lopen subparallel aan de kustlijn. De erosie is daarom uniform en produceert een rechte kuststructuur. De kalk- en zandflysch in het oosten staat loodrecht op de kliffen. Dit veroorzaakt differentiële erosie en produceert een meer onregelmatige kuststructuur met landtongen en kleine beschermde baaien.

Baai van Sakoneta

De baai van Sakoneta heeft een van de fijne flysch-formaties van het rotsachtige kustplatform tussen Deba en Zumaia. Op de kliffen bevinden de lagen, die oorspronkelijk horizontaal waren, zich nu in een verticale positie. Dit komt door de interne bewegingen van de aarde die 40 miljoen jaar geleden werden veroorzaakt tijdens de orogenie van de Alpen.

Zumaia

Aangekomen in Zumaia namen we de trein terug naar Deba om daar de auto op te pikken en moe maar voldaan door te rijden naar ons volgende verblijf.

Oh ja, en dat van die 2,5u was dus niet waar. Yves wandelt gewoon niet graag en moet dan altijd een beetje overdrijven in zijn klaagzang 😉

De Koningin der badsteden

San Sebastian of Donostia, alwaar koningin María Cristina in 1892 haar zomers in de stad doorbracht …

We zijn al een paar dagen aan het rondtoeren langs de kust in het Baskenland. Eenmaal de Spaanse grens over stopten we in het dorp Hondarribia. Het dorp ligt aan de rivier Bidasoa en is gekend om zijn kleurrijke huisjes. Aan de overkant van de rivier zie je het Franse Hendaye liggen.

Alvorens door te rijden naar San Sebastian reden we nog langs de Cabo Higuer.

Eenmaal aangekomen in ons hotel, proper gewassen en gestreken, namen we de bus richten het oude stadcentrum. De stad bestaat namelijk uit verschillende delen: het reeds genoemde oude stadscentrum, Gros, Antiguo – Igeldo, Amarra – Anoeta – Riberas, Egia en Aiete – Miramon.

De oude stad

Monte Urgull

In het oude stadsgedeelte bezochten we onder meer de Monte Urgull, waar je meer te weten komt over de militaire geschiedenis van de stad. In de 12de eeuw werd dit gebied omgebouwd tot een militair fort dat doorheen de jaren met regelmaat werd aangevallen en belegerd.

In 1794 werd de stad voor het eerst gecapituleerd door de Fransen. In 1813 werd wat nu de oude stad is verwoest door een brand tijdens de strijd tussen Franse troepen en het Engels-Portugese leger.

Maar het is niet al geschiedenis op de berg, je kan er ook genieten van prachtige uitzichten op de stad, de Concha baai en de Monte Igeldo aan de overkant.

Een indrukwekkende verschijning boven op de berg is het standbeeld van Sagrado Corazón.

Het standbeeld Sagrado Corazón (“Heilig Hart”), ook gekend als de Cristo de la Mota, is meer dan 12 meter hoog en zegent de stad sinds 1950 vanaf het hoogste punt van de Monte Urgull. Het standbeeld zelf rust op een sokkel waarin een kapel is gevestigd, waardoor het hele monument meer dan 24 meter hoog is.

Het bevindt zich binnen de muren van het fort Castillo de la Mota. Dit bouwwerk, gebouwd in de 12e eeuw, speelde een sleutelrol bij de verdediging van de stad en de muren en vestingwerken zijn getuige geweest van de geschiedenis van San Sebastian. De locatie wordt geflankeerd door kanonnen die nog steeds over de stad waken.

Verder kom je ook nog langs de Engelse begraafplaats waarover verschillende verhalen de ronde doen. Sommigen beweren dat op deze begraafplaats de lichamen liggen van de Engelse soldaten die stierven in de Eerste Carlistenoorlog.

Anderen beweren dat deze begraafplaats is gebouwd op de overkant van een oud massagraf waar Franse soldaten begraven lagen. Daarnaast wordt ook gezegd dat de grafstenen van de begraafplaats een tragisch liefdesverhaal verbergen tussen een officier van het Engelse Legioen en een lokaal meisje uit de stad.

Tot slot kom je, in functie van in welke richting je de wandeling uitvoert weliswaar, uit bij het standbeeld “Construcción Vacía” of “Lege Constructie”, gemaakt door Jorge Oteiza.

Het kunstwerk, dat in 1957 op de Biënnale van São Paulo werd bekroond, wordt vandaag de dag beschouwd als een referentie in de wereld van de hedendaagse kunst.

Het oude centrum

Het oude centrum wordt begrensd door drie natuurlijke elementen: Monte Urgull, de Rio Urumea en de baai van Concha. Tot 1863 werd het ook omringd door een stadsmuur. Tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog tegen de troepen van Napoleon werd op 31 augustus 1813 bijna het hele gebied binnen de muren geplunderd en vernietigd door Anglo-Portugese soldaten.

In het oude stadsgedeelte vindt men de Plaza de la Constitutión. Het hoofdgebouw op het plein deed tot de jaren 40 dienst als stadhuis van San Sebastian. Op de balkons van de kleurrijke gebouwen langs het plein staan nummers die dateren uit de tijd dat het als arena werd gebruikt.

Andere bezienswaardigheden zijn de kerk van San Vincente en de basiliek van Santa Maria.

Wie goed kijkt ziet aan de overkant van de basiliek de Buen Pastor cathedraal.

Concha Baai

Het huidige stadhuis was vroeger de thuisbasis van het Gran Casino van de stad dat bestaat sinds 1 juli 1887. Het casino werd gesloten in 1924 toen gokken werd verboden.

Monte Igeldo

Van de ene berg naar de andere berg langs de stranden van La Concha en Zurriola.

Geen geschiedenis op de Monte Igeldo, wel een vintage attractiepark en mooie uitzichten. Boven geraken kan via de Funicular.

De Igeldo-kabelbaan is een tandradbaan met houten wagons die werd ingehuldigd op 25 augustus 1912. Het is daarmee de oudste kabelspoorweg van Baskenland.

Eenmaal boven geniet je van het uitzicht en wie zich geroepen voelt kan een toertje doen op de botsauto’s, de houten achtbaan, bootje varen of één van de andere attracties uit proberen.

Kortom, voor ieder wat wils in deze mooie badstad.

Roadtrip Noord-Spanje

Doorheen het Baskenland, Cantabrië, Castillië en Léon, Asturië en Galicië. Dat wordt weer moeilijke keuzes maken …

1 september tot en met 22 september 2025

1 september 2025

Waterloo – Bordeaux

Best Western Hotel Le Bordeaux Sud (1 nacht)

2 september 2025

Bordeaux – San Sebastian

Hotel Leku Eder (2 nachten)

Daginvulling

Costa de Guipuzcoa

Hondarribia (Fuenterrabia): bezoek oud stadscentrum, haven en Cabo Higuer

Carretera Jaizkibel: Nuestra Senora de Guadalupe kapel en fort

3 september 2025

Daginvulling

San Sebastian

La Parte Vieja

  • 1. Plaza de la Constitución
  • 2. San Vicente Church
  • 3. San Telmo Museum
  • 4. Monte Urgull
  • 5. Paseo Nuevo and Oteiza’s ‘Construcción Vacía’
  • 6. Aquarium
  • 7. Fishing Port
  • 8. Santa María Church
  • 9. Boulevard Avenue
  • 10. Plaza de Gipuzkoa
  • 11. Victoria Eugenia Theatre
  • 12. Maria Cristina Hotel
  • 13. Buen Pastor Cathedral
  • 14. Shopping Area
  • 15. Town Hall and Alderdi Eder Gardens
  • 16. Royal Nautical Club

Igeldo

  • 1. Miramart. Antiguo’s tunnel
  • 2. Miramar Palace
  • 3. Ondarreta Beach
  • 4. Peine del Viento
  • 5. Funicular to Mount Igeldo
  • 6. Mount Igeldo Amusement Park
  • 7. Matia street
  • 8. Sert place – Benta Berri

Mount Igeldo

Organize your visit | Parque de Atracciones Monte Igueldo

4 september 2025

Daginvulling

San Sebastian – Deba – Zelaia

Naar Deba: 1 u 6 min. (44,1 km), van Deba naar Zelaia: 33 min. (20,9 km)

Route des plages: 58 km van San Sebastian naar Ondarroa

La Ruta del Flysch van Deba naar Zumaya (Zumaia – Deba (GR 121-Talaia))

Tabla de mareas 2025 de Zumaia, Gipuzkoa para la pesca

6_GEOROUTE_TALAIA_EN.pdf, The flysch route

  • Duration: 4h
  • Length: 14km
  • Difficulty: Medium
  • Change of elevation: 183m
  • Accumulated change of elevation: 649m
  • Starting and finishing point: Deba-Zumaia (or vice versa)

The protected coastline between Deba and Zumaia is 8 kilometres long and 4.299 hectares of peculiar, unique, spectacular beauty of outstanding scientific valueon an international level. It hides a singular treasure of natural beauty: over 60 million years of geological history written in successive rocky strata which, due to sea erosion, have been exposed and now show the keys to the understanding of some of the most important events in the recent history of the Earth, such as the extinction of the dinosaurs. It is a highly fragile habitat that we must protect at all costs.

Zumaia: ZUMAIA POSTERIOR INGL-FR 2020

Boottocht terug naar Deba Geoparkea – Geoparkea – Flysch & Karst experience: 17:30u tot 18:30u

  • Duration: 01:00
  • Number of maximun visitors: 39
  • Required: Appropriated clothes and shoes.
  • Audio guides: Audio guides in English, French and German.
  • Price: 19.00 €(Under 12 years: 11.00 €)
  • Starting point: Quay Txomin Agirre, Zumaia

Hotel Garazar Bizkaia (2 nachten)

5 september 2025

Daginvulling

Costa de Viscaya

Lekeitio

English.pdf

Ea

Elanxtobe

Cabo Ogono: Route through Ogoño, in search of the best views of the Bay of Biscay.

Bermeo

Viewing points – Bizi Bermeo

San Juan de Gaztelugatxe : bezoek gepland om 16u40

Two routes:

  • The main one is called Urizarreta. It is the shortest path (1.2 km) but also the steepest (35% slope) and has stairs. This route starts next to the Eneperi restaurant and follows the route downhill, follow the signs and pathway directly to the monument.
  • The second one is the Ermu route. It is a little longer (1.6 km) but easier. In addition to being less steep (15%), the entire path runs on a paved road with no traffic (and no stairs!).


 6 september 2025

Zelaia- Getxo – Bilbao

Air B&B Bilbao (2 nachten)

Daginvulling

Balcon de Biskaia

Barrika

Sopela naar Getxo en Portugalete

Wandeling langs de kliffen: +/- 9 km, brug over, basiliek Portugalete en terug tot metro Areeta => 13 km (zie route Garmin)

Sopela Sopela Geology – Sopela Turismo

Getxo: Getxo – WHAT TO SEE – A route along the cliffs: La Galea and the Aixerrota Windmill

Pont Bizkaia

  • open every day from 10:00 to 19:00. The cost of the visit to the catwalk is €10, and the audio guide service is available for an additional €3. You can buy your tickets in the shop at the exit of the bridge or through our website.
  • Getxo Lift: open every day from 10.00 to 14.00 and from 16.00 to 19.00.
  • Tickets: Entradas Pasarela – Puente Colgante

El Abra BaySanturtzi, Portugalete and Getxo

Portugalete


 7 september 2025

Daginvulling


Bilbao

Artxanda

One of Bilbao’s most emblematic spots is Mount Artxanda. Walking up it offers the possibility of discovering the city from another angle. However, there are more comfortable and quicker means of ascending, such as the funicular or the bus. 

Funicular

Times: Monday to Saturday: 7.15 to 22.00 h. Sundays and Public holidays: 8.15 to 22.00 h. From June to September inclusive, the service is extended until 23.00 h on Fridays, Saturdays and eves of public holidays. During the Bilbao festivities, the service will run until 00:00 h.

Opened in 1915, this cable railway, the ‘funi’, reveals an essential perspective view of the city. In barely 3 minutes it  reaches to Mount Artxanda, whose summit not only provides exceptional views of metropolitan Bilbao, but also makes it possible to enjoy relaxing walks and taste excellent local cuisine.

Trains depart every quarter of an hour. The access station (Plaza del Funicular, s/n) is a 10-minute walk from the City Hall.


 8 september 2025

Bilbao – Suances

Hotel Playa de Los Locos (2 nachten)

Cantabria

Daginvulling

Pena Cabarga: Inicio – Mirador Peña Cabarga

Santander


 9 september 2025

Daginvulling

Parque Natural de las Dunas de Liecerna y Costa Quebrada

Costa Quebrada Global Geosite trail van Playa La Arnia naar Playa Peduquias (zie route Garmin)

Getijden

La Picota vanuit Mortena

Santillana del Mar

Comillas

SanVincenta de la Barquera


 10 september 2025

Suances – San Pelayo

Posada San Pelayo (2 nachten)

Daginvulling

Mirador de Santa Catalina

Desfiladero de la Hermida

Liebana

Potes


 11 september 2025

Daginvulling

Parque Nacional Picos de Europa

Feunté De: teleférico

PR24 Puertos de Áliva

Picos de Europa: PR-PNPE 24 – Ruta Puertos de Áliva


 12 september 2025

Potes – Cain

Situatie bosbranden op 27/08/2025

Route momenteel afgesloten wegens brand

Hostal La Ruta (2 nachten)

Daginvulling

Viewpoints of the Valley – The best views of Picos de Europa

Visual and interactive map | Valdeón Valley | Discover our Valley

Picos de Europa y Montaña de Riaño

Mirador Del corzo

Puerto de San Glorio: mirador de Llesba

Puerto de Pandetrave

Located at the top of the Port of Pandetrave at 1,562 metres above sea level, from this viewpoint you can see the Massifs Occidental or the «Cornión» and the Massif Central or «Los Urrieles» of the Peaks of Europe.

Mirador de Santa Maria

Located in the middle of the access road to Posada de Valdeón by the port of Pandetrave, from this viewpoint you can see a panoramic view of the village of Santa Marina and the mixed forests that surround it.

In the background, the Massif Occidental or the Cornion of the Peaks of Europe is impressive.


 13 september 2025

Daginvulling

PR229/PNPE3 – Ruta del Cares

Cares Gorge Trail – Turismo Asturias

The route of the Cares | Just enjoy it! | Active tourism and adventure


 14 september 2025

Asturië

Cain – Covadogna

Casa Aspron (2nachten)

Daginvulling

Puerto de Panderruedas

Mirador de Piedrafiltas

Puerto del Ponton

Desfiladero de los Beyos: Mirador de Oseja de Sajembre

Cangas de Onis

Indien nog tijd Basiliek van Covadogna => zie onder


 15 september 2025

Daginvulling

Covadogna

  • “Cova Dominica” 
  • At the edge of the ‘pozón’ is the mythical Fountain of the Seven Spouts
  • Basilica of Covadonga 

THE OPENING AND CLOSING OF THE BASILICA AND THE HOLY CAVE

8:00 – 20:00

Admission is free and no reservation is required. Visitors are asked to observe the Mass and worship times.

El Mirador de los Canónigos

El Mirador de la Reina

Lagos de Enol y de la Ercina: Los Lagos route (PR-PNPE. 2), which also starts at the Buferrera car park and returns to this place, passing through the Pedro Pidal Visitor Centre, the Principe Viewpoint, the Buferrera Mine, Lake Ercina, the Bricial, the Palomberu Beech Forest, the Vega de Enol and Lake Enol.

Ruta de Los Lagos (Covadonga) – Turismo Asturias => GPX

  • Distance: 6,2 km
  • Code: PR221/PNPE2
  • On foot: 2 h. 30 min.
  • Altitude: 1.202 m.
  • Start point: Buferrera car park
  • Tour type: Circular

El Mirador de la Princesa

Cabrales

Bulnes => Funicular

 16 september 2025

Covadogna – Foz

Finca Goleta (2 nachten)

Daginvulling

Mirador del Fitu

Tazones

Gijon: onder voorbehoud

Cabo de Penas

17 september 2025

Daginvulling

Ria de Foz

Cudillero

Viewpoints

Miradores archivos – Vive Cudillero

  • Mirador del Pico
  • Mirador de Cimadevilla
  • Mirador de la Garita-Atalaya
  • Mirador del Faro
  • Mirador de la Estrecha
  • Mirador El Baluarte
  • Mirador del Contorno
  • Mirador del Palación

Playas

Cabo Vidio

Praia as Catedrais

Bezoeken twee uur voor en twee uur na laag water, vanaf 18u30

18 september 2025

Foz- Santiago de Compostella

A Casa da Torre Branca (2 nachten)

Daginvulling

O Porto do Barqueiro

Punta da Estaca de Bares en praia de Bares

EN – Xeoparque Cabo Ortegal

Miradoro A Miranda

Ortigueira: Banco de Loiba e a súa costa

Cabo Ortegal: Faro Cabo Ortegal

Santuario de Santo Andre CHURCH IGREXA DE SANTO ANDRÉ DE TEIXIDO IN CEDEIRA A CORUÑA – GALICIA

19 september 2025

Daginvulling

Santiago de Compostela

Cathedral de Santiago

ROOFS – RATCHET TOWER

General rate: 15€

Viewpoints

Alameda Park – Paseo da Ferradura

Monte Pedroso

Monte Viso – Mythological Trail

Pico Sacro

20 september 2025

Hotel Rustico Finisterrae (2 nachten)

Daginvulling

21 september 2025

Daginvulling

22 september 2025

Verwondering en teleurstelling

Het zit erop dames en heren. Vanop de zeer exotische setting van de Internationale Luchthaven Suvarnabhumi in Bangkok zit ik dit verhaaltje te schrijven. We vlogen van Chiang Mai naar hier en zitten nu te wachten op onze 12 uur durende vlucht richting Brussel.

We vertrekken hier om 00.30 AM lokale tijd en landen morgen vroeg om 7.05 AM in Brussel. Wisten jullie dat er daardoor eentje tweemaal zijn verjaardag kan vieren? Eens in de lucht en eens terug te lande. Jawel, Yves wordt straks een jaartje ouder.

Maar dit gezegd zijnde, ik moet het nog hebben over onze twee laatste dagen. Jullie weten intussen dat we bij boer Kowit zaten in Mae Chaem. Ook daar was het ’s ochtends opstaan in de mist. Het was er ook behoorlijk fris in de ochtend, fris genoeg om een dikke trui te verdragen.

We verbleven daar twee dagen om het Doi Inthanon National Park te bezoeken.

Doi Inthanon NP

Dit nationale park met een oppervlakte van 1.005 vierkante kilometer ligt op Doi Inthanon, de hoogste berg van Thailand die 2.565 meter boven de zeespiegel ligt. Het huisvest verschillende watervallen, wouden en pagodes. Dit klinkt allemaal zeer aanlokkelijk maar ik moet toegeven dat ik, op de watervallen na, een beetje teleurgesteld ben over het park.

De verschillende bezienswaardigheden liggen redelijk ver uit mekaar en ook al zijn de afstanden in kilometers niet enorm, in tijd doe je er door al het bochtenwerk super lang over. We spreidden het dus over twee dagen.

Op dag één reden we naar de top van Doi Inthanon, de Siriphum waterval en Wachirathan waterval. Op dag twee de Mae Klang waterval en de Mae Ya waterval.

Siriphum waterval

Een mooi kort wandelpad leidt naar de metershoge waterval die je enkel vanop afstand in zijn geheel kan aanschouwen.

Wachirathan waterval

Deze waterval is door zijn breedte iets indrukwekkender dan de vorige.

De top van de berg

De top van Doi Inthanon was ongetwijfeld de grootste teleurstelling maar misschien had ik mij onvoldoende ingelezen. Net zoals op Doi Suthep staat er op het hoogste punt van Thailand enkel een bordje met de naam van de berg en zijn hoogte. Bij Doi Suthep wist ik dat er op dat punt niets te zien ging zijn maar bij Doi Inthanon had ik dus iets anders verwacht.

Ok, het ligt wel in een mooi aangelegd parkje, maar daar blijft het ook bij. Het wemelt er van de toeristen die in grote getalen in busjes worden gedropt om foto’s te maken bij het fameuze bordje. Uit lichte frustratie heb ik dus zelf geen foto van het bordje want er stond wel altijd iemand voor of naast te poseren.

Iets verder hebben ze dan ook maar een tweede bordje gezet met het tweede hoogste punt van Thailand maar ook daar een verzameling van poseurs …

Eenmaal voorbij het parkje kan je nog naar een uitzichtspunt naast een resem antennes maar veel viel er daar niet te zien.

Dan maar een zeer korte wandeling, de Ang Ka Nature Trail van zo een 600 meter lang met bordjes uitleg over de fauna en de flora.

De bedoeling was om de Kew Mae Pan Nature Trail te wandelen maar dat is helaas wat een gedoe. Je kan deze namelijk niet alleen wandelen en moet een gids nemen. Daarvoor dien je aan te schuiven en 200 Thaise Baht te betalen. Wetende dat de toegang tot het park zelf ook al 630 Baht was voor ons beide en dat de Pagodes ons ook nog eens 200 Baht gingen kosten hebben we het maar gelaten voor wat het was.

De Pagodes

De eerste pagode, Naphamethinidon, werd in 1987 gebouwd ter ere van de 60ste verjaardag van koning Bhumibol Adulyadej. De naam betekent “door de kracht van land en lucht”. De tweede pagode, Naphaphone Phumi Siri, wat “de kracht van de lucht en de gratie van het land” betekent, werd in 1992 gebouwd ter ere van de 60ste verjaardag van koningin Sirikit.

Het zat hem niet echt mee wat het uitzicht betreft, de zon stond niet ideaal en ook de mist was van de partij.

Mae Klang waterval

Deze waterval is bijna 100 meter hoog over verschillende niveaus.

Mae Yae waterval

Deze waterval wordt met haar 280 meter hoog omschreven als de mooiste van Thailand. Het koste wat moeite om er te geraken omdat Google maps ons door de kleine baantjes stuurde en de weg die er via die baantjes naartoe leidde was afgesloten maar het was het gevloek en de miserie waard.

Met deze waterval en een terugrit naar Chiang Mai kwam onze rondreis in Thailand ten einde. Ik kan mijn compagnon de route niet genoeg bedanken voor zijn rijvaardigheid en geduld op de baan.

Ook al zijn we iets minder onder de indruk dan bij onze vorige reizen kunnen we toch stellen dat we hebben genoten van de mooie uitzichten, de Thaise gastvrijheid, het lekker eten (op de Chinezen na) en het zonnige warme weertje.

De andere kant van de lus

We zitten in de laatste week van onze reis en dus ook aan de andere zijde van de Mae Hong Son Loop. De afgelopen dagen verbleven we in Khun Yaum en Mae Sariang. Gisteren zijn we aangekomen op de rijstplantage van boer Kowit in Mae Chaem. Hier verblijven we twee nachten om nadien terug te keren naar Chiang Mai.

Benieuwd naar wat we hebben uitgespookt?

Mae Hong Son

Na de Chinezen in Ban Rak Thai ging het richting Mae Hong Son, een dorp in de gelijknamige provincie Mae Hong Son. Het bevindt zich in het Shan-gebergte, een uitgestrekt bergachtig gebied dat zich uitstrekt via Yunnan tot Myanmar en Thailand. De hele regio bestaat uit talrijke pieken, meestal gescheiden door smalle valleien, evenals enkele bredere intermontane bekkens.

Dat levert vaak mooie uitzichten op.

In het dorp Mae Hong Son zelf valt helaas niet zo heel veel te beleven, tenzij tempels bezoeken. Maar zoals Yves zou zeggen: “Als je één tempel hebt gezien heb je ze allemaal gezien”. De meeste mensen vertrekken van hieruit op trektocht naar één of andere bergstam maar daar doen wij liever niet aan mee.

Het werd dus toch een tempelbezoek maar eentje bovenop een berg waar geen kat te bespeuren viel, de Wat Prathathat Doi Kiew Khamin.

Slapen deden we die avond in Khun Yuam in “a room with a view“. Toen ik echter opstond voor de zonsopgang was het regenachtig en mistig. Niet voor niets is de bijnaam van Mae Hong Son “de stad van drie nevels”.

Gelukkig was dat van korte duur en kregen we een mooie zonnige dag.

Mae U Kho

Over zon gesproken … In Mae U Kho valt er in november een prachtig veld met zonnebloemen te bewonderen, het Dok Bua Tong. Helaas schoot er van de bloemenweelde niet veel meer over.

Namtok Mae Surin National Park

Dan maar richting waterval in het Namtok Mae Surin Nation Park. Het betreft een waterval op één niveau die 80 meter naar beneden stort in een poel eronder.

Na het bezoek aan dit park, waar niets meer te beleven viel dan deze waterval, reden we door naar ons volgend verblijf in Mae Sariang. Daar waren we terug wat in de bewoonde wereld. Ideaal om Kerstavond door te brengen met een steak friet en fles rode wijn en nadien veeeeel te veeeeel Rum cola in de lokale pub.

Ob Luang National Park

Met een halve kater ging het de dag nadien richting het Ob Luang National Park waar je naast het bewonderen van de canyon die werd uitgegraven door de Mae Chaem rivier ook “The Land of Prehistoric Human Nature Trail” kan wandelen.

De trail gaat over het brugje tussen de kloof richting een woud met enorme granieten rotsen. Onderweg kom je ook nog prehistorische tekeningen op een rots tegen. Wie goed kijkt ziet een olifant en een mannetje. Voor de rest moest er behoorlijk wat over rotsen geklauterd worden. Wat heb ik die halve kater verdorie vervloekt.

Ik was dan ook zeer blij toen we die namiddag bij boer Kowit zijn rijstboerderij aankwamen en ik even kon uitrusten met deze prachtige uitzichten.

Hierna volgt waarschijnlijk nog een verhaaltje met het relaas van onze laatste twee dagen.