De laatste week van onze reis is ingezet. Intussen zit onze trip in Arizona erop en bevinden we ons in de staat Utah, waar ook nog een aantal National Parks op het programma staan.

Onze laatste stop in Arizona was Monument Valley.

Monument Valley

Monument Valley is ontstaan ​​door de erosie van zandsteen afzettingen van de Rocky Mountains en de geologische opstijging (vroeger was het een dal, nu een plateau). Het werd verder gevormd door de meedogenloze krachten van wind en water over verschillende eeuwen heen.

De hoogste butte is zo een 300 meter hoog. Een butte is een geïsoleerde heuvel met steile, vaak verticale wanden en een smalle, redelijke vlakke top.

Zoals reeds aangehaald in mijn vorige post behoort deze plaats tot het Navajo-gebied. Naast bekendheid verworven door verschillende western films en de “Marlboro-man” is er net buiten de vallei een ander bekende (film)spot de “Forrest Gump point“, genoemd naar de gelijknamige film.

Na Monument Valley hielden we onderweg naar Monticello nog halt bij verschillende bezienswaardigheden waaronder Goosenecks State Park.

Goosenecks State Park

Aan de rand van een diepe kloof boven de kronkelige riviermeander die bekend staat als een “zwanenhals” heb je uitzicht op één van de meest opvallende voorbeelden van een ingegraven riviermeander op het Noord-Amerikaanse continent. De San Juan-rivier kronkelt en draait door de meander en stroomt over een afstand van meer dan tien kilometer terwijl hij anderhalve kilometer westwaarts oprukt naar Lake Powell. Dit is het resultaat van 300 miljoen jaar geologische activiteit, waarbij de San Juan-rivier zich een weg baant door de woestijn, 300 meter lager.

Valley of the Gods

Valley of the Gods heeft de bijnaam ‘mini Monument Valley’ gekregen. Net als Monument Valley wordt Valley of the Gods gekenmerkt door torenhoge rotsformaties en een open woestijnlandschap.

Een onverharde weg van 27 kilometer slingert door de vallei. Het is zanderig en hobbelig, met steile stukken. De route leek wel nooit te eindigen.

Muley Point

Na de stoffige trip doorheen Valley of the Gods reden we verder naar Muley Point. Van hieruit zijn op een heldere dag Monument Valley, de Four Corners, Valley of the Gods en Goosenecks zichtbaar. Het landschap bestaat uit enorme rotsblokken met scheuren tot wel tien en zelfs zes meter diep.

Om hier te geraken reden we langs de Moki Dugway.

Moki Dugway

Dit stuk weg – dat letterlijk uit steile rotswanden is uitgehouwen – verbindt Utah Highway 95 met US Highway 163. De Moki Dugway is beroemd om zijn steile, onverharde, maar scherpe haarspeldbochten, die 350 meter vanaf de top van Cedar Mesa afdalen. De onverharde weg strekt zich uit over ongeveer vijf kilometer en heeft een stijgingspercentage van maximaal 10%.

Het panoramische uitzicht vanaf de top is adembenemend en biedt een panoramisch uitzicht op de Valley of the Gods, Monument Valley en het omliggende woestijnlandschap.

De weg is genoemd naar de voorouderlijke Pueblo die vroege Spaanse ontdekkingsreizigers in dit gebied tegenkwamen. Het Spaanse woord “Moki” of “Moqui” en “Dugway”, is een term die verwijst naar een rijbaan die in een heuvel of berg is uitgehouwen. De kronkelige weg heeft zijn wortels stevig verankerd in het nucleaire tijdperk van het midden van de 20ste eeuw. De Moki Dugway werd in de jaren vijftig gebouwd door het mijnbouwbedrijf Texas Zinc en werd aanvankelijk gebruikt om uraniumerts van de Fry Canyon-mijnen naar een verwerkingsfabriek in de buurt van Mexican Hat te transporteren.

De laatste stop van deze goed gevulde dag was Natural Bridges N.P.

Natural Bridges N.P.

De drie bruggen in het park heten Kachina, Owachomo en Sipapu (de grootste). Het zijn allemaal Hopi-namen. Hopi’s zijn “Native Americans” die aanvankelijk in het zuidwesten van de Verenigde Staten leefden.

Een natuurlijke brug wordt gevormd door erosie veroorzaakt door water dat in de stroombedding van de kloof stroomt. Vooral tijdens perioden van plotselinge overstromingen ondergraaft de stroom de rotswanden die de meanders (of “zwanenhalzen”) van de stroom scheiden totdat de rotswand in de meander wordt ondergraven en de meander wordt afgesneden en de nieuwe stroombedding vervolgens onder de brug stroomt. Wanneer erosie en zwaartekracht de opening van de brug vergroten, kan de brug bezwijken onder zijn eigen gewicht.