Het viel al uit de laatste post af te leiden, Bryce Canyon National Park en Zion National Park waren de laatste twee bestemmingen van onze rondreis door Arizona en Utah.

Bryce Canyon National Park

Bryce Canyon is niet één enkele kloof, maar een reeks natuurlijke amfitheaters of kommen, uitgehouwen in de rand van een hoog plateau. De bekendste hiervan is het Bryce Amphitheatre, dat gevuld is met onregelmatig geërodeerde rotsspitsen die hoodoos worden genoemd.

We hadden al wel heel wat moois gezien maar Bryce Canyon liet vanaf het eerste uitzicht een ongelofelijke indruk na. Vanaf Sunrise Point aanschouwden we bij het ochtendgloren het Bryce Amphitheatre.

Het wandelpad dat we beneden zagen lopen wachtte op ons voor de Queen’s/Navajo Combination Loop wandeling. Deze wandeling combineert het open uitzicht en de unieke hoodoos van de Queen’s Garden Trail met de iconische haarspeldbochten en torenhoge kloofwanden van de Navajo Loop Trail.

Het startte gezapig met een afdaling in het amphitheater langs Queen’s Garden. Terwijl we wandelaars die de wandeling in de omgekeerde richting aflegden zagen puffen genoten wij van het mooie uitzicht.

Maar wat bergaf gaat, gaat ooit weer bergop. En die bergop wachtte ons op na Two Bridges.

Na Two Bridges volgt namelijk Wall Street. De haarspeldbochten van deze laatste slingeren tussen smalle muren van kleurrijke kalksteen met uitzicht op torenhoge Douglas-sparren en de beroemdste hoodoo van het park: Thor’s hammer.

Na de wandeling reden we naar het eindpunt van de 29 km lange Scenic-drive, Rainbow & Yovimpa Points, om vervolgens bij de verschillende overlooks te stoppen.

Het was intussen zo druk geworden in het park dat de weg naar Inspiration Point en Bryce Point was afgesloten.

Na onder waakzaam oog van een eekhoorn een pizza te hebben binnengespeeld probeerden we nogmaals naar Inspiration Point en Bryce Point te rijden maar helaas, we mochten er nog steeds niet in. Dan maar doorrijden naar de volgende bestemming, Zion National Park.

Zion National Park

Zion National Park ligt aan de rand van een regio die bekend staat als het Colorado Plateau. De rotslagen zijn opgetild, gekanteld en geërodeerd en vormen een kenmerk dat de Grand Staircase wordt genoemd, een reeks kleurrijke kliffen die zich uitstrekken tussen Bryce Canyon en de Grand Canyon. De onderste rotslaag bij Bryce Canyon is de bovenste laag bij Zion, en de onderste laag bij Zion is de bovenste laag bij de Grand Canyon.

Onderweg naar Springdale, waar we de laatste twee nachten zouden overnachten, reden we al door een stuk van het park via de Zion-Mount Carmel Highway. Het was er behoorlijk druk en de kleine parkeerplaatsen langs de weg stonden allen vol. We genoten dan maar al rijdend van de imposante rotsen, haarspeldbochten en tunnels.

Aangekomen in Springdale pikten we ons materiaal voor de wandeling van de volgende dag op. Die wandeling zou ons leidden naar The Narrows via Riverside Walk.

The Narrows

De wandeling start aan de Temple of Sinawava, het laatste punt van de Scenic-drive in het park. In deze periode van het jaar kan je de Scenic-drive enkel met de shuttle-bus doen. Er rijden ook shuttlebussen van Springdale naar het Visitor’s Centre vanwaar de bussen richting park vertrekken maar wij besloten om met de auto naar het Visitors Centre te rijden omdat we onze outfit moesten meesleuren.

Het plan was om met de eerste bus van 7u te vertrekken maar het was nog pikkedonker en dus zoeken naar de juiste weg en parking, waardoor het de tweede bus werd. We zagen al heel wat wandelaars in Narrows-wandel-outfit dus besloten we de onze ook al maar aan te trekken.

Waarom een speciale outfit? Lees even volgende beschrijving en je zult begrijpen waarom:

De Zion Narrows is een van de meest iconische kenmerken van Zion National Park. Deze majestueuze slotcanyon is het deel van de Virgin River stroomopwaarts van de belangrijkste Zion Canyon. Met muren die duizenden voet (1000 ft = +/- 300 m) hoog zijn en in sommige delen slechts tien meter uit elkaar liggen, biedt de kloof wandelaars een volledig uniek avontuur. Om de Narrows te ervaren, moeten wandelaars in de rivier waden terwijl deze door de diepe gang van Navajo-zandsteen kronkelt.

De wandeling kan stroomopwaarts of stroomafwaarts gedaan worden maar voor de stroomafwaarts wandeling is een vergunning nodig. De meeste mensen wandelen dan ook stroomopwaarts via de Riverside walk. Op het einde van dit pad kan je in de rivier om de wandeling naar The Narrows aan te vatten.

Gevaar?

Wandelen in een rivier is niet zonder gevaar. Er worden dan ook heel wat veiligheidswaarschuwingen gegeven, bv. in de shuttle-bus, op de website van het park, aan de start van de wandeling, …

Zo moet je opletten voor eventuele flash-floods of plotselinge overstromingen, een plotselinge toename van de diepte en snelheid van het water in als gevolg van hevige regenval door onweersbuien. Het overstromingswater vervoert groot puin, zoals boomstammen en rotsblokken.

De Amerikaanse weerdienst geeft gelukkig flash-food voorspellingen op haar website, een gewaarschuwd man is er twee waard, maar daarnaast moet je ook rekening houden met waterpeil en het debiet van de rivier (ook dat kan je opvolgen).

Wanneer de rivier onder de 70 kubieke voet per seconde (CFS) (= 2 kubieke meter/seconde) stroomt is wandelen matig (moderate) moeilijk. Het water kan dan op sommige plaatsen op kniehoogte of tot aan het middel komen. Wanneer de stroming boven de 70 CFS komt, wordt het lopen tegen de stroom in een uitdaging en kan het water op sommige plaatsen tot dij -of borsthoogte komen. Als de stroom boven de 150 CVS uitkomt, zijn The Narrows gesloten.

Ik had het debiet al heel de week in de gaten gehouden en dat stond telkens rond de 40 CFS maar helaas valt niet te voorspellen wat het debiet zal zijn op de dag van de wandeling zelf. Dan sta je voor een voldongen feit en voor ons was dat 72 CFS.

En dat zal ik geweten hebben …

Want alsof de stroming het nog niet moeilijk genoeg maakt ligt de bodem bezaaid met stenen en rotsen die je niet ziet waar het water hoog staat. De hele wandeling gebeurt al zigzaggend van het ene droge stuk of stuk met laagste water of minste stroming naar het andere gelijkaardige stuk. Je moet dus vaak de rivier oversteken en daar kan het al eens mislopen. Zo viel ik ineens in een dieper gedeelte en werd ik een stukje meegesleurd door het water. Gelukkig kon ik mij op tijd herpakken en terug recht komen maar mijn waadpak zat wel vol water.

We waren toen al redelijk ver gevorderd maar waren nog niet aan het nauwste deel van de canyon geraakt. Na even deels opdrogen en bekomen van de emotie in het zonnetje besloten we toch maar om op onze stappen terug te keren.

Toen we onze wandeling rond 8u aanvatte was het al behoorlijk druk maar bij het terug wandelen was het nog erger. Het was echt zot om te zien hoe sommige mensen er bijliepen. Zo liep er eentje rond in zwembroek en crocs (zie laatste foto). En dat met een watertemperatuur van 12°C en bij aanvang van onze wandeling een buitentemperatuur van 6°C. Die dag kwam het water op een bepaald stuk ook tot borsthoogte. Hij liever dan ik ;-).

Ondanks het nat pak, het gevloek en gevecht met de stroming was het een mooie ervaring. Eentje om over te doen wanneer het debiet wat lager staat :-).