Nee dit is niet het fameuze naambord op de Strip maar wel dat aan de “Welcome to Las Vegas” souvenirwinkel waar Yves voor ons beiden een trui gaan kopen is want ja, op de avond was het ineens koud en nat in Vegas.

Het startte nochtans allemaal veelbelovend onder een licht bewolkte hemel in Venetië, alwaar wij de nacht gingen doorbrengen in The Palazzo at the Venetian.

Bij aankomst was het middag en dus tijd om de innerlijke mens te versterken. Na wat rondlopen in het doolhof van The Palazzo en The Venetian kwamen we uit bij het Grand Lux Café.

Na het middagmaal bleek onze kamer klaar te zijn. Dat moesten we dus even gaan checken alvorens verder op verkenning te gaan op de Strip.

Yves had klaarblijkelijk zin in een middagdutje maar daarvoor waren we niet naar Vegas gekomen.

Vooruit met de geit dus.

Onze verkenningstocht op de Strip bracht ons eerst in Caesars Palace en The Bellagio.

Toen we in Ceasars Palace halt hielden voor een drankje bestelden we onze tickets voor een bezoek aan de Eiffeltoren vanwaar je boven op het deck zicht hebt over de stad. Na het spektakel van de Bellagio fonteinen begaven we ons naar Parijs maar de toegang tot de Eiffeltoren werd ons ontzegd wegens nakend onweer.

De avond viel en Las Vegas veranderde in een kleurrijk lichtspektakel.

Niet alleen de avond viel, ook het aangekondigde onweer barste los en de regen viel met bakken uit de lucht. Schuilen dan maar in de bar van het dichtstbijzijnde hotel.

Na één drankje bleek het regenen gestopt te zijn. We keerden terug naar de Eiffeltoren maar die was nog steeds gesloten. De man aan de lift kon ons niet met zekerheid zeggen of dit voor de rest van de avond was of niet en raadde ons aan om later op de avond nog eens terug te komen.

Lichtjes teleurgesteld gingen we kijken of de andere attractie die op mijn verlanglijstje stond open was. En ja hoor, de High Roller van The Linq was open. Een toertje in het reuzenrad duurt ongeveer een half uur en biedt ook een mooi uitzicht over de stad. Alleen is foto’s maken, bewegend en met een raam voor je neus, iets minder plezant.

Na dit rondje op het reuzenrad hoopte ik nog steeds boven in de Eiffeltoren te geraken maar ook onze derde poging bleek een maat voor niks. Geen Eiffeltoren maar wel opnieuw een portie regen. Opnieuw tijd voor een drankje dus.

Eenmaal droog besloten we nog een stukje verder te wandelen op de Strip. Dat “stukje” was langer dan gedacht en ging van Parijs naar New York om te eindigen in Luxor…

Helaas sloeg de vermoeidheid van al dat wandelen toe. Door al dat geregen en geschuil was het ondertussen al 11 P.M. De fotografe werd te lui om te fotograferen met statief en fotograferen uit de hand in het donker blijft een uitdaging. Daarbovenop waren we te laat voor de laatste monorail waardoor we de weg van Luxor naar Venetië terug te voet moesten afleggen. Daarbij werden we nog eens getrakteerd op wat gedruppel maar het paard rook zijn stal en nam het gedruppel er maar bij.

Op de terugweg genoten we nogmaals van het spektakel bij The Belaggio om dan, moe maar voldaan, met zo een 32.000 stappen op de teller onze suite op te zoeken en de ontbrekende valies die door het luchthavenpersoneel in het hotel werd afgezet te recupereren.