Op het programma een wandeling van 18,9 km (uiteindelijk 20,5 km volgens de GPS) naar La Roche-Ecrite. Een wandeling die bij velen op het verlanglijstje staat, maar de kwalificatie “moeilijk” zal menigeen afschrikken.
De dag startte alvast veelbelovend: wekker om 4.30u, 6.10u vertrek naar Mamode Camp in Le Brûlé waar we de wandeling aanvatten rond 6.50u.
La Roche-Ecrite bevindt zich op 2.277m hoogte, ons startpunt aan Mamode Camp op 1.200m. De beentjes zullen het geweten hebben.
Maar wat bezielt een mens nu om die wandeling te maken? Wel éénmaal aan de top heb je een prachtig uitzicht op de Cirque de Mafate en de Cirque de Salazie. Ten minste, als het weer je gunstig gezind is en je voor de wolken boven bent.
Daarnaast biedt de wandeling een gevarieerd landschap bestaande uit een woud met Tamarinaden, varens, Calumet bamboe en Japanse ceders. Eens je (volgens de bordjes) 2u hebt gewandeld kom je op Plaine des Chicots. Daar kom je terecht op grote lavastenen met een schaarse begroeiing.
Volgens de bordjes ben je na 3.30u wandelen op de top van La Roche-Ecrite. Wij deden er ongeveer 5u over. En eenmaal boven moesten we uiteraard via dezelfde weg naar beneden. In totaal hebben we er (rustpauzes inbegrepen) 9.40u minuten over gedaan.
Waarom het zo lang duurde? 1) Omdat onze conditie niet zo fantastisch is, 2) Omdat het stevig bergop en vervolgens bergaf gaat, 3) De paden geen gewone wandelpaden zijn. Kijk zelf maar.
Het was een zware beproeving maar ik ben heel blij dat we dit hebben kunnen doen. En sorry Yves. Sorry, sorry, sorry. Je bent de beste 😉
Belofte maakt schuld dus hierbij een kort relaas van de afgelopen twee dagen.
Over gisteren, de dag van onze aankomst, valt weinig te schrijven. Na een vlucht van 10.30u, in niet zo comfortabele zitjes, landden we veilig en wel op de luchthaven van Roland Garros. Nee niet in Parijs maar in Saint-Denis, hoofdstad van La Réunion.
Even tussendoor al een wist-je-datje van Yves: Roland Garros werd in 1888 geboren in Saint-Denis en ging de geschiedenis is in als vliegtuigpiloot. Het stadium in Parijs, wel gekend van het tennis grandslamtoernooi, werd naar hem genoemd omdat hij een oud studiegenoot en goede vriend was van de toenmalige voorzitter van de “Stade Français”.
Na lang wachten op de bagage en de huurauto gingen we op zoek naar ons stulpje in het centrum van de hoofdstad. Na een dutje, avondeten en vroeg in bed zat dag één van de reis erop.
Om wat te wennen aan de warmte en het uurverschil stonden er op dag twee wat luchtige activiteiten op het programma. Tussen het bezoek aan een vanille exploitatie en de suikerfabriek en distilleerderij bezochten we twee Tamil tempels.
De Tamil tempels vallen te verklaren door de aanwezigheid van de “Malbars”. Dit zijn afstammelingen van slaven en Indische, niet-moslim immigranten die naar La Réunion kwamen om onder andere te werken op de suikerriet plantages.
Temple Tamoul de Bois RougeTemple Tamoul du Colosse
Het is dus niet toevallig dat deze twee tempels zicht in de buurt van de suikerraffinaderij van Bois Rouge in Saint-André bevinden.
Het bezoek van de suikerraffinaderij wordt gecombineerd met een bezoek aan de rum distilleerderij Savanna. Daar waar men in Martinique over rhum agricole spreekt omdat de rum wordt gemaakt op basis van suikerrietsap, spreekt men hier van een rhum traditionnel gemaakt op basis van melasse. Melasse is een bijproduct van suikerriet dat wordt verkregen nadat het suikerrietsap gebruikt werd om kristalsuiker te maken.
Naast het suikerriet wordt er op La Réunion nog een andere belangrijke plant geteeld met name de orchidee. Het gaat natuurlijk niet om de orchideeën die wij op de kast hebben staan maar om de vanille-orchidee die via haar vruchten de specerij vanille produceert. Die vruchten lijken aanvankelijk op bonen.
Het kweken van deze planten is een arbeidsintensief proces dat heel wat jaren duurt. De plant bestaat uit lianen die, om gemakkelijk te kunnen bewerken, op een staak op manshoogte worden vastgemaakt. Het duurt ongeveer 4 jaar eer er bloemen op de plant komen. Deze bloemen dienen bij gebrek aan bijen manueel te worden bestoven. Dit dient bovendien allemaal heel snel te gaan want de bloem bloeit slechts 1 dag. Daarna duurt het nog eens 9 maanden eer de vruchten (de vanillestokjes) verschijnen. Wanneer deze geel worden zijn ze klaar om te worden geoogst.
Na de oogst worden de vanillestokjes geblancheerd op 65° gedurende 3 minuten. Daarna worden ze gedurende 48u in wollen dekens gewikkeld waardoor ze hun bruine kleur krijgen (fermentatie). Vervolgens moeten ze nog een zestal weken drogen in de zon. Na het drogen in de zon moeten ze nog een tijdje drogen in de schaduw op een luchtdoorlatend rooster. Nadien worden ze geslecteerd en samengebundeld op basis van kwaliteit en grootte. Eenmaal dat achter de rug is worden ze voor verdere droging en het ontwikkelen van de vanillesmaak opgeslagen in houten kisten die in met was bedekt perkament zijn gewikkeld.
Bloem voor de bestuivingNa de bestuiving
Na vandaag weten we dan ook waarom dit goedje zo duur is.
Wist je dat het eiland “La Réunion” een Frans overzees departement is? Het werd in 1946 uitgeroepen tot het 87ste departement van Frankrijk. Andere Franse overzeese departementen zijn la Martinique, la Guadeloupe en la Guyane.
La Martinique hebben we vorig jaar van onze bucketlist gevinkt. Yves zou nog graag een raketlancering bijwonen op Frans-Guyana maar dat overstijgt mijn organisatietalent. Maar zeg nog nooit nooit, want een andere optie voor zijn raketlancering is Bajkonoer in Kazachstan. Een iets minder exotische reisbestemming …
In tegenstelling tot la Martinique en la Guadeloupe, die in de Caraïbische Zee liggen, bevindt la Réunion zich in de Indische Oceaan. Je kan het terugvinden tussen Madagaskar en Mauritius. Samen met Mauritius en Rodrigues maakt het deel uit van de Mascarenenarchipel.
Het eiland heeft een oppervlakte van 2.512 km2. Het hoogste punt ligt op 3.070 m. Het betreft de vulkaan Piton des Neiges waaruit het eiland is ontstaan. Door het instorten van deze vulkaan ontstonden drie keteldalen. In het Frans spreekt men van een “Cirque”. Het betreft Cirque de Cilaos, Cirque de Salazie en Cirque de Mafate.
Cirque de Mafate is enkel te voet of via helikopter bereikbaar. Dat wordt dus wandelen. Maar dat zal niet onze enige wandeling zijn. Ook de nog actieve vulkaan, Piton de la Fournaise, staat op ons programma. Wist je trouwens dat deze vulkaan één van de actiefste op aarde is? En dat de laatste uitbarsting plaatsvond van 19 september 2022 tot 5 oktober 2022?
Dat schouwspel hebben we helaas gemist maar niet getreurd, het eiland heeft zo veel mooie andere natuurwonderen te bieden. Denk maar aan watervallen, stranden, lagunes, bergen, kliffen, ravijnen, lavastromen, wouden, rietsuiker, orchideeën, …
Wie rietsuiker leest denkt Rhum (of zijn mijn hersenen al iets teveel aangetast door dit drankje?), wie orchideeën leest denkt Vanille. Een bezoek aan een distilleerderij, suikerraffinaderij en vanille exploitatie kan dus niet op het programma ontbreken.
Ik zou nog veel meer wist-je-datjes kunnen neerschrijven maar ik ga deze post eindigen met een overzicht van de plaatsen waar we tijdens onze reis zullen verblijven. Het gaat om de hoofdstad Saint-Denis, het dorpje Hell-Bourg (ooit uitgeroepen tot één van de mooiste dorpen van Frankrijk), La Plaine des Cafres, L’Etang-Salé-les-Hauts, Cilaos en Saint-Gilles-les-Bains. Benieuwd naar onze avonturen? Hou onze posts dan zeker in de gaten.
Het is tijd om het hoofdstuk spa-rebuild af te sluiten.
Er restte mij nog één ding af te werken. Dit werkje heb ik bijna 2 jaar ( 🙂 ) kunnen uitstellen maar nu moest het gebeuren. De warmtepomp werd destijds (tijdelijk) op een houten plank gemonteerd. Zoals alle doe-het-zelvers (of misschien ligt het wel aan mij) zullen beamen, wordt ’tijdelijk’ meestal wel ‘definitief’.
Tijdelijke montage van de warmtepomp
Zoals jullie kunnen zien aan de staat van de plank is het tijd om hier een echte, definitieve sokkel voor te maken.
De warmtepomp is met harde PVC buizen aangesloten dus ik heb weinig (geen) marge, de pomp moet op dezelfde plaats en op dezelfde hoogte teruggeplaatst worden. Alvorens de warmtepomp weg te nemen sla ik wat paaltjes in de grond en teken ik de huidige hoogte van de ‘sokkel’ op het paaltje af.
We zullen een sokkel maken in beton. De handige betoncalculator komt hier weer van pas. Om een sokkel te gieten van 1×0.5m, 10cm hoog hebben we nodig: 40kg zand, 18kg cement en 50kg grind.
Hup … naar de bouwhandel om materiaal en dan kan het feest beginnen. Ik begin met een kader te maken op maat van de sokkel die moet worden gegoten.
Ik maak de plaats waar de sokkel moet komen vrij en plaats het houten frame. Dat houten frame wordt op zijn plaats gehouden door nog enkele paaltjes die ik in de grond sla.
Om schade bij het storten van het beton te voorkomen zal ik de PVC leidingen en de warmtepomp beschermen. Ik plak de uiteinden van de PVC-buizen af met wat tape en plaats een houten plank voor de warmtepomp.
De betonmolen wordt gestart, het is een kleine betonmolen dus ik zal in 2 keer het geheel moeten afmengen. Als de saus klaar is wordt ze in het frame gestort en glad afgestreken (want nu we toch bezig zijn kunnen we het evengoed mooi afwerken 😉 )
We zijn klaar, het is tijd om het materiaal af te kuisen en op te ruimen terwijl de chemie zijn werk doet.
Na enkele dagen uitharden maak ik het frame los en plaats ik de warmtepomp terug. Alles past perfect (ik ben altijd blij als er geen lekken zijn wanneer ik aan die dingen pruts) !
Voila, ik denk dat ik uitverteld ben. Natuurlijk blijft de hele build hier te lezen, maar ik moet op zoek naar een nieuw project en misschien zal ik er via deze blog over berichten.
Het is weeral een eeuwigheid geleden sinds het laatste bericht. De spa draait nog steeds en wij kunnen het hele jaar door gezellig baden.
Ondertussen zijn de energieprijzen door het dak gegaan (ongeveer verdrievoudigd) en wordt de ROI (zoals ik in dit artikel berekende) van een ombouw steeds korter. Ik heb wel geen zin om elke lezer van deze blog een doos zakdoeken cadeau te doen dus ik zal de bedragen NIET aanpassen 😉
Het water in de spa zit er ongeveer 1 jaar in. We verversen +-100l bij het backwashen van de zandfilter. Maar al bij al is – met een minimaal gebruik aan chemicaliën – het water nog steeds schoon.
Doch is het tijd om het water helemaal te verversen. Ik gebruik daarvoor een “system flush” die ik toevoeg aan het badwater. Ik laat de pompen regelmatig 10 minuten draaien en laat dit middel dan een nachtje inwerken.
Een mooie schuimlaag na het toevoegen van het “system flush” middel
Daarna pompen we de spa leeg. Voor wie het zich afvraagt: wij hergebruiken dit water om onze WC mee door te spoelen.
De spa is nu helemaal leeg en ik ga van de gelegenheid gebruik maken om een aantal aanpassingen uit te voeren.
Extra sensoren
In dit hoofdstuk (linkje) bespreek ik de installatie van 2 sensoren die het water niveau in de spa meten.
De “intake” niveau sensor werd echter nooit geplaatst (omdat er al water in de spa zat) en deze zal ik nu net boven het aanzuigpunt van de pompen plaatsen.
Deze sensor zal van pas komen, na het automatisch bijvullen (linkje) wil ik ook graag dat het leegpompen kan geautomatiseerd worden. De pompen mogen namelijk nooit droog lopen (ze worden gekoeld door het water dat erdoor stroomt) en met deze sensor kan gemeten worden of er nog genoeg water in de spa staat.
Een 2de probleem dat ik zal trachten op te lossen is dat er momenteel geen betrouwbare meting is van de temperatuur van het badwater in de kuip.
Zoals ik in dit hoofdstuk (linkje) heb beschreven wordt de meting gedaan in de aan- en afvoerleiding. Zolang het water circuleert is de meting correct. Maar als de circulatiepomp niet draait dan koelt het water in de leiding veel sneller af dan in de kuip. Bijgevolg is de meting onbetrouwbaar.
Ik plaats dus een extra Thermowell in de kuip waarin ik langs de buitenkant een sensor zal schuiven.
Thermowell
Ik teken de plaats waar de sensoren moeten komen af en maak dan een opening in de kuip. Om zeker te zijn dat de aansluiting waterdicht is pruts ik nog wat met zwembad silicone.
aftekenenborencheck !
PS: als er lezers tips hebben ivm proper werken met silicone: Shoot! Want ik maak er altijd een boeltje van en ik ben dan langer bezig met het terug proper maken van het teveel aan silicone dan het aanbrengen van de silicone zelf.
Rest nu enkel om de sensoren definief aan te sluiten. Ik gebruik meestal vaste verbindingen (gesoldeerd en beschermd met krimpkous) hoewel ik nu voor de OneWire bus wel met koppelingen heb gewerkt. Ik maak de kabels ook vast zodat de verbindingen niet op de vloer liggen indien er een lek zou ontstaan.
temperatuursensoren op OneWire buslevel sensor
Ozon (O3)
We voegen iedere 12u ozon aan het badwater toe. Dit gas dient om bacteriën en andere micro-organismen aanwezig in het water te doden. De ozon wordt aan het water gevoegd dmv een soort van Venturi effect. Ik heb de indruk (let op het woordje “indruk”) dat er hierdoor veel ozon verloren gaat en niet in het water terecht komt.
Heel toevallig kwam ik dit tegen: een mengkamer voor ozon. Ik zal deze mengkamer dan ook plaatsen op de retourleiding naar een inspuiter.
mengkamer voor ozon
Om de mengkamer te plaatsen moet ik ook het verdeelstuk naar de inspuiters vervangen. De leidingen naar de inspuiters zijn oude leidingen. De leidingen worden over het verdeelstuk gelijmd.
nieuw verdeelstuk op retourleiding
Uit ervaring weet ik dat de binnenkant van een oude leiding proberen te lijmen met 99,99% zekerheid zal lekken. Oude leidingen lekvrij verlijmen moet langs de buitenkant (over de leiding) gebeuren.
Ik zal dus over het nieuwe verdeelstuk eerst een stukje nieuwe buis lijmen en verderop met een koppelstuk (dat over de buis verlijmd wordt) de nieuwe leiding met de oude verbinden.
koppelstuknieuw verdeelstuk
Op een van de koppelingen van het verdeelstuk wordt dan samen met de aanvoerleiding voor ozon de mengkamer aangesloten. De retour gaat op zijn beurt naar een van de inspuiters in de kuip.
mengkamer voor ozon
Terug opstarten
Geweldig nieuws! Alles werk nog 🙂
Het is altijd een beetje in spanning afwachten om te zien of we niets hebben stuk gemaakt. Het systeem geeft (dmv de meting van de onderste niveau sensor) aan dat er geen water in het bad zit. De pompen zullen niet starten.
Ook de temperatuur sensor in het bad wordt gedetecteerd en geeft een waarde.
Het is ideeal weer (+-20°C) voor de warmtepomp, deze zal vandaag een maximaal rendement halen.
Ik laat het bad automatisch bijvullen (linkje), de circulatiepomp start van zodra het water hoog genoeg in de kuip staat. Na de circulatiepomp start nu ook de warmtepomp. De temperatuur in het bad gaat razendsnel omhoog.
Isolatie
Tenslotte is er nog een werkje dat ik enige tijd geleden reeds had uitgevoerd maar nog niet over had bericht.
De water aan- en afvoerleidingen naar de warmtepomp zijn geïsoleerd. 2 problemen heb ik hiermee vastgesteld.
De isolatie wordt broos en desintegreerd. Ik denk dat dit komt door constante blootstelling aan UV straling.
Deze soort isolatie is blijkbaar een lekkernij voor ongedierte (muizen ed). Er worden kleine stukjes uit de isolatie opgegeten.
Een post op het Tweakers forum heeft me op gang geholpen. Ik heb dus tape gekocht die weer- en uv bestendig is waarmee ik de geïsoleerde leidingen heb afgeplakt.
Zoals jullie kunnen zien heb ik meer dan 1 rolletje tape nodig gehad 🙂
Na het zien van de bovenstaande fotos bedacht ik mij dat ik dringend werk moet maken van een betonnen sokkel voor onder de warmtepomp. Deze werd “tijdelijk” op een plank gemonteerd maar “tijdelijk” is zoals gewoonlijk redelijk “definitief” geworden 🙂
Zo, jullie zijn weer helemaal mee!
Ik heb bij het kuisen van de kuip natuurlijk veel hulp gekregen. Dus bij deze:
Dank u Kim !
Nog steeds is het hele ombouw verhaal van de spa hier te lezen.
Vooreerst mijn beste wensen aan alle lezers van deze blog.
Belofte maakt schuld dus zal ik in dit artikel trachten uit te maken of het ombouwen van de spa en het installeren van de warmtepomp zinvol of -loos was.
Situatieschets
De spa is nu ongeveer 1 jaar in gebruik. Wij zetten hem nooit volledig uit. Tenzij wij op vakantie zijn: dan wordt de temperatuur van het water op 18°C gezet (dit is de minimale temperatuur van de warmtepomp). Aangezien wij meestal ’s avonds baden wordt de warmtepomp dagelijks ingeschakeld om 12u ’s middags en gaat deze weer uit om 22u. De warmtepomp verwarmt het water dus 10u per dag. Wanneer wij (na een lange werkdag :p ) rond 18u wensen te baden is het water steeds 38°C. Dus, u leest het goed: ook in de wintermaanden is het bad op temperatuur wanneer wij wensen te baden.
Kosten
Ik heb alle kosten gemaakt voor dit project bijgehouden. Vanaf de eerste zakken zand en cement tot de laatste vijs om de terrasplanken te fixeren werden de kosten zorgvuldig genoteerd. De totale kostprijs van de hele bouw bedraagt 7 232,34€ (incl. BTW). Het enige wat we niet hebben bijgehouden is de tijd die we aan dit project hebben gespendeerd. Een spreadsheet met de details van de gemaakte kosten kan u hier downloaden.
Verbruik
Zo’n bad met ongeveer 1000liter water warm houden benodigd natuurlijk een forse hoeveelheid energie. Hoe lager de buitentemperatuur hoe sneller het water zal afkoelen en hoe meer de warmtepomp zal moeten draaien om de benodigde energie uit de lucht te halen. Dit wordt duidelijk op onderstaande plot.
Op de X-as staan de maanden van het jaar 2021. De blauwe blokken geven het energieverbruik van de spa weer en de oranje lijn geeft de gemiddelde buitentemperatuur weer. Het energieverbruik is omgekeerd evenredig aan de buitentemperatuur. We verbruiken tot de helft minder energie in de zomermaanden.
Verbruik
Buitentemperatuur
Januari 2021
289 kWh
5 °C
Februari 2021
300 kWh
6 °C
Maart 2021
281 kWh
9 °C
April 2021
274 kWh
10 °C
Mei 2021
217 kWh
13 °C
Juni 2021
146 kWh
20 °C
Juli 2021
138 kWh
19 °C
Augustus 2021
150 kWh
18 °C
September 2021
165 kWh
18 °C
Oktober 2021
205 kWh
13 °C
November 2021
214 kWh
8 °C
December 2021
201 kWh
6 °C
De maand december is in dit overzicht niet helemaal representatief (wij waren namelijk met vakantie) maar we zullen er toch zo mee rekenen. Het gemiddelde verbruik van de spa is dus 215 kWh / maand. Aan de huidige kostprijs van elektriciteit komt dit dus in het beste geval neer op 40 € / maand, in het slechtste geval op 70 € / maand (bron: mijnenergie.be). Gemiddeld dus 55 € / maand (0,256€ / kWh exclusief nettarieven).
Benchmarking
Om een correcte vergelijking te kunnen maken hebben we data nodig van een ‘normale’ spa (met elektrische heater). Gelukkig heeft een van mijn vrienden er geen bezwaar tegen dat ik bij hem een kWh-meter installeer. Het gaat hier over een moderne (goed geïsoleerde) spa van ongeveer dezelfde grootte. De spa in kwestie wordt gebruikt van april tot november. We gaan dus deze periode vergelijken (de koudste maanden worden niet gemeten).
De referentieperiode gaat van april tot midden november (7,5 maanden). Over deze periode verbruikt de referentiespa 1961 kWh tegenover 1419 kWh voor onze spa met warmtepomp. Als we deze data extrapoleren over het hele jaar komt dit neer op een verbruik van 3137 kWh ((1961 / 7,5) * 12) voor de referentiespa en 2270 kWh ((1419 / 7,5) * 12) voor de spa met warmtepomp.
Conclusie
Het jaarlijks (geëxtrapoleerde) meerverbruik aan elektriciteit gedraagt voor de ‘gewone’ spa 867 kWh. Als we verder rekenen met een gemiddelde prijs voor elektriciteit van 0,256 € / kWh dan bedragen de meerkosten voor elektriciteit 221 € / jaar. Reken hier nog 136 € transport- en distributiekosten bij en dan komt de totale extra kost op 357 € / jaar. De ROI (terugverdientijd) van de door mij aangekochte warmtepomp (kostprijs 1992,80 €) bedraagt dan 5,5 jaar.
Als we dezelfde oefening maken met een goedkopere warmtepomp (1199 €) dan is de ROI slechts 3,5 jaar. En als we er dan nog eens van uit gaan dat de prijs voor elektriciteit nog verder zal stijgen dan zal deze ROI in de toekomst alleen nog maar dalen.
Nawoordje
Of ik een fonkelnieuwe spa meteen zou ombouwen om er een warmtepomp op aan te sluiten dat weet ik eerlijk gezegd niet. Het levert wel ‘een besparing’ op. Als de berekeningen hierboven (ongeveer) kloppen en we ervan uitgaan dat de warmtepomp 10 jaar zal meegaan (de fabrikant geeft 7 jaar garantie) dan zal deze toch 5 jaar ‘gratis’ het bad verwarmen.
Ik heb een reel beeld van de situatie proberen weer te geven. Of het niet nog beter kan ? Waarschijnlijk wel. Doch heb ik opnieuw veel bijgeleerd en geniet ik regelmatig van het eindresultaat.
Het hele ombouw verhaal van de spa is nog steeds hier te lezen.
Aarzel niet om met mij contact op te nemen of hieronder een reactie te posten. Ik zal uw vragen binnen een redelijke termijn trachten te beantwoorden.
Het is alweer een eeuwigheid geleden dat ik iet op mijn blog postte. Het laatste artikel dateert van eind juni (shame on me)!
Vorig jaar bestelde ik een nieuwe (op maat gemaakte) cover voor de spa. In volle covid-19 pandemie. Dat heeft blijkbaar bij heel wat bedrijven voor lang oplopende wachttijden gezorgd. Dit gold dus ook voor de cover die ik had besteld. In tussentijd hebben we ons beholpen met een zelf gefabriceerde cover.
Deze cover heeft heel wat herstellingen en ‘upgrades‘ gehad maar hij heeft zijn werk met brio uitgevoerd 🙂 .
Vorige week kwam (eindelijk) het nieuws dat de op maat gemaakte cover klaar stond om af te halen. Met wat hulp ben ik dus dit weekend die cover gaan ophalen bij de leverancier. Het resultaat is hieronder te bewonderen.
Wat mij betreft is dit de finishing touch. Ik ben tevreden met het overall resultaat. De kleur komt mooi overeen met de andere gebruikte materialen. De spa kan nu ook gebruikt worden door 1 persoon. De vorige cover benodigde 4 handen om de spa open te maken.
Door de stijgende energieprijzen krijg ik de laatste tijd regelmatig e-mails van mensen die mij vragen of de hele ombouw nu echt de moeite was. De spa is ondertussen bijna 1 jaar in gebruik en uiteraard heb ik een hele reeks metingen gedaan en alle uitgaven bijgehouden.
Ik zal binnenkort (in een volgende post) proberen uit te maken of we nu echt geld sparen of we het hele internet hebben volgeschreven met non-sense 🙂
De hele re-build van de spa is nog steeds hier te lezen.
Vorige week had ik al een tip gegeven. Ik ben al enige tijd bezig met het bedenken van een systeem om de spa automatisch te laten bijvullen. Door verdamping, het backwashen van de zandfilter maar ook omdat ik hier en daar nog enkele mini lekken heb zakt het waterniveau in de spa. Op zich is dat niet zo problematisch: de tuinslang erin, kraan open en wachten tot het waterniveau weer boven de skimmer komt.
Deze blog zou uiteraard zijn naam niet waardig zijn als we dit niet zouden automatiseren. Ik wil op een knop drukken en dan moet het waterniveau in de spa weer helemaal automatisch tot boven de skimmer komen.
We moeten dus een systeem bedenken om vers leidingwater in de spa te krijgen zonder (permanent) in contact te komen met het badwater. Het badwater kan namelijk gecontamineerd zijn en zo het hele stadsnet besmetten. Hier staan in België sancties op en riskeren we te moeten opdraaien voor de kosten om het lokale stadsnet te saneren.
Een eerste idee dat ik had om dit te realiseren was om een standbeeldje / fontein te plaatsen langs de rand van de spa op het terras en zo de spa te laten vullen.
De spa beschikte ook over een ingebouwde waterval die ik niet gebruikte omdat een van de aansluitingen stuk was.
Het idee is dus om de “waterval” te gaan gebruiken om de spa bij te vullen. Ik ging dus op zoek naar een vervangstuk. Het vervangstuk dat ik kon bemachtigen heeft dezelfde lengte maar de breedte alsook de aansluitingen zijn verschillend. Ik moet de spa dus (een beetje) aanpassen.
Ik verwijder de oude waterval, maak de plaats proper en teken dan af waar de aansluitingen van de nieuwe waterval gaan komen.
Oude watervalProper makenNieuwe aansluitingen aftekenen
Ik plaats de nieuwe waterval eventjes om te zien of de vers gemaakte openingen passen.
Dat past perfect! De nieuwe waterval is breder en komt bijgevolg een beetje over de badrand maar dat stoort niet.
Om de watertoevoer te kunnen starten en stoppen hebben we ook een klep nodig. Ik kies voor een 24V normaal gesloten klep. Dit wil zeggen dat de klep in “normale” toestand (in rust) de watertoevoer zal afsluiten. De watertoevoer zal worden gestart wanneer we de klep stroom geven.
3/4″ Normally Close Brass Electric Solenoid Valve DN20 24V for Water Oil Air IP65
Het is nu tijd om de waterval en de klep aan te sluiten. Ik ga uit gemakzucht maar ook om omdat het makkelijk en lekvrij werken is gebruik maken van (!!! opgelet !!! reclame 🙂 ) Gardena slangkoppelingen.
Koppeling aan waterval3-weg splitterKoppeling aan klep
Uiteraard moet de klep nog kunnen gestuurd worden door de besturing van de spa.
Ik pas hetzelfde principe toe als datgene welke ik gebruik om de pompen te sturen: namelijk een darlington transistor en een contactor. Om de contactor te kunnen plaatsen in het verdeelbord moet ik wel het ingebouwde stopcontact opofferen.
Het is tijd voor een eerste test: We laten de besturing checken of de niveausensor boven de skimmer droog staat. Indien deze droog staat laten we de watertoevoer starten (dmv de klep) tot wanneer de niveausensor ondergedompeld is. Daarna stopt de watertoevoer.
Ter informatie: de noppenfolie (bubblewrap) en de tape over de waterval hebben slechts tijdelijk de functie om het mooie chrome te behoeden voor krassen wanneer ik in de buurt aan het werk ben.
Te vroeg victorie gekraaid!
De sturing van de klep werkt en ook de aansluitingen zijn lekvrij (tot hier het goede nieuws).
We ondervinden reeds het eerste probleem: De waterval dropt water recht op de sensor. Daardoor denkt de sensor dat hij ondergedompeld is en zo sluit de besturing de watertoevoer.
Terug naar start maar dan zonder geld te ontvangen…
Ik probeer een oplossing te bedenken en plak een stukje ducttape over de waterval net op de plaats boven de sensor. Dit lijkt te werken. Het water valt niet meer rechtstreeks op de sensor en deze blijft droog tot hij helemaal is ondergedompeld in het badwater.
Ik ga deze oplossing definitief maken door met zwembad silicone de waterval op de plaats boven de sensor af te dichten. Met tape plak ik de waterval af behalve op de plaats waar deze dient afgedicht te worden.
Ik ga voorzichtig met het kitpistool over de plaats die dient afgedicht te worden en duw de silicone goed in de opening met mijn vinger. Ik herhaal dit enkele keren zodat ik er zeker van ben dat de opening ook binnen helemaal vol zit met silicone.
Nu laat ik de silicone even uitharden en daarna kan ik opnieuw testen.
Okay, folks, that’s a wrap.
Ik schrijf nog een scriptje in python om dit te automatiseren. Later zal ik deze routine mee opnemen in de daemon die de spa bestuurt.
print "[INFO] Starting Fillup Cycle @", datetime.now().strftime("%d/%m/%Y %H:%M:%S") while (GPIO.input(mySkimmerLevelSensor) == True):
print "[DEBUG] Water Level is LOW."
GPIO.output(myValveGpioPin,GPIO.HIGH)
time.sleep(30)
print "[DEBUG] Water Level is OK, keep filling for " + str(myArguments.extraFillSeconds) + " seconds."
time.sleep(myArguments.extraFillSeconds)
print "[DEBUG] Stop filling."
GPIO.output(myValveGpioPin,GPIO.LOW)
print "[INFO] Stopping Fillup Cycle @", datetime.now().strftime("%d/%m/%Y %H:%M:%S")
De hele re-build van de spa is nog steeds hier te lezen.
Het is alweer even geleden dat ik nog een bericht schreef over het spa renovatieproject.
De technische ruimte werd opgebouwd met planken van geïmpregneerd hout. Door het hout te impregneren met chemische stoffen is het beter bestand tegen schimmel en insecten. Om de technische ruimte te verduurzamen – en ook uit esthetische overwegingen (het oog wil ook wel wat) – zullen we ze extra beschermen met een laagje of 2 verf.
Ik verkies (uit gemakzucht) een 2-in-1 verf houtverf geschikt voor buiten waarbij de grond- en de eindlaag in hetzelfde product verwerkt zitten. Graag ook een kleur die matcht met de “sidings” die rond de spa werden geplaatst.
Vooraanzicht
Na een ritje naar de doe-het-zelf handel kies ik voor de (!!! opgelet !!! reclame 🙂 ) Levis DUOL lakverf (voor hout en voor buiten) in RAL kleur 7024 (graniet). Een potje of 2 van 0.75l zouden moeten volstaan om de technische ruimte (en ongetwijfeld mezelf ook een beetje) te bedekken met 2 lagen verf.
Ik volg uiteraard de aanwijzingen van de fabrikant op: 24u wachten tussen 2 lagen en eerst lichtjes opschuren. Het resultaat ziet er dan na 2 lagen als volgt uit:
Ondertussen ben ik nog bezig met het bedenken van een automatisch (bij) vulsysteem voor de spa. Maar dat is voer voor een volgend artikel 🙂 .
Zoals gewoonlijk is de rebuild van A tot Z nog steeds hier te lezen.
De Digital Compact Cassette (DCC) werd door Philips in 1992 gelanceerd als digitale opvolger van de analoge Compact Cassetteof kortweg de Cassette. De mensen uit de jaren 80 (zoals ik) weten wel wat dit is 🙂 .
Ik ben al enige tijd eigenaar van een Philips DCC 951 toestel, dit is een toestel van de 3de generatie (en ook de laatste generatie) dat Philips zelf gemaakt heeft. Het toestel werkt nog maar geeft soms fouten bij het afspelen of opnemen van digitale DCC tapes. Bij het spelen van analoge cassettes (de DCC toestellen kunnen oude analoge cassettes afspelen maar niet opnemen) hoor je duidelijk dat de snelheid van de tape niet constant is. De motor heeft blijkbaar moeite om de tape voort te bewegen.
Baat het niet, dan schaadt het niet.
Ik ga proberen om het toestel te ‘herstellen’.
Zoals ik reeds meldde betreft het hier een toestel van de 3de generatie. Dit toestel heeft dus geen last van het bekend probleem met lekkende smd condensatoren. Heb jij een toestel van de 1e of 2de generatie dan kan je op het internet tutorials (zoals deze) vinden over hoe lekkende smd condensatoren te vervangen. Doe dit wel alvorens het toestel sterft anders is het mogelijks al te laat.
In een eerste herstelpoging heb ik de koppen gereinigd met wat alcohol. Afspelen van DCC tapes gaat duidelijk al wat beter maar is nog niet optimaal. Bij analoge cassettes blijft de snelheid onstabiel.
Nadat ik ten rade ben gegaan bij de mensen van het DCC museum besluit ik in een tweede herstelpoging om de riemen (belts) en de rollen (pinch rollers) te vervangen. De mensen van het DCC museum hebben als missie het DCC formaat in leven te houden, ze bezitten een goudmijn aan informatie alsook een berg reserveonderdelen voor praktisch ieder DCC toestel dat op de markt is verschenen.
Om de ‘pinch rollers’ te vervangen volg ik de instructies uit deze video. Het is wat gepruts maar uiteindelijk klikken de ‘pinch rollers’ gemakkelijk in en uit het mechanisme.
Om toegang te krijgen tot de riemen dien ik het tapemechanisme lost te maken.
Aan de zijkant bevindt zich de riem die de tray of het laadmechanisme aandrijft en aan de onderkant zit de riem die de tape voortbeweegt.
zijkant
onderkant
Nadat de riemen vervangen zijn plaats ik het mechanisme terug op zijn plaats voor een test.
Het probleem is verholpen. Met dank aan de mensen van het DCC museum voor de tips. Het toestel verdient nu zijn plaats in mijn ‘retro’ rack.
